عيبهايى که بواسطه آنها مى‌شود عقد را به هم زد
مساله 2380 :
اگر مرد بعد از عقد بفهمد که زن يکى از هفت عيب را دارد مى‌تواند عقد را به هم بزند : اول: ديوانگى. دوم: مرض خوره. سوم: مرض برص.چهارم: کورى. پنجم: شل بودن به طورى که معلوم باشد. ششم: آنکه افضا شده، يعنى راه بول و حيض و يا راه حيض و غائط او يکى شده باشد، ولى اگر راه حيض و غائط او يکى شده باشد، به هم زدن عقد اشکال دارد و بايد احتياط شود. هفتم: آنکه گوشت‌يا استخوانى يا غده‌اى در فرج او باشد که مانع از نزديکى شود.
مساله 2381 :
اگر زن بعد از عقد بفهمد که شوهر او ديوانه است‌يا آلت مردى ندارد يا عنين است و نمى‌تواند وطى و نزديکى نمايد يا تخمهاى او را کشيده‌اند مى‌تواند عقد را به هم بزند. و تفصيل اين مسأله و مسأله سابق در کتاب تحرير الوسيله ضبط شده است.
مساله 2382 :
اگر مرد يا زن، به واسطه يکى از عيبهايى که در دو مسأله پيش گفته شد عقد را به هم بزند، بايد بدون طلاق از هم جدا شوند.
مساله 2383 :
اگر به واسطه آن که مرد عنين است و نمى‌تواند وطى و نزديکى کند، زن عقد را به هم بزند شوهر بايد نصف مهر را بدهد. ولى اگر به واسطه يکى از عيبهاى ديگرى که گفته شد، مرد يا زن عقد را به هم بزنند، چنانچه مرد با زن نزديکى نکرده باشد چيزى بر او نيست و اگر نزديکى کرده، بايد تمام مهر را بدهد.