احکام حائض
مسأله 451 :
چند چيز بر حائض حرام است:
اوّل: عبادتهايى که مانند نماز بايد با وضو يا غسل يا تيمّم بجا آورده شود، ولى بجا آوردن عبادتهايى که وضو و غسل و تيمّم براى آنها لازم نيست، مانند نماز ميّت، مانعى ندارد.
دوم: تمام چيزهايى که بر جنب حرام است و در احکام جنابت گفته شد.
سوم: جماع کردن در فرج، که هم براى مرد حرام است و هم براى زن، اگرچه به مقدار ختنه گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد، بلکه احتياط واجب آن است که مقدار کمتر از ختنه گاه را هم داخل نکند و در دُبُر زن حائض، وطى‌کردن، کراهت شديده دارد.
مسأله 452 :
جماع کردن در روزهايى هم که حيض زن قطعى نيست ولى شرعاً بايد براى خود حيض قرار دهد حرام است. پس زنى که بيشتر از ده روز خون مى‌بيند و بايد به دستورى که بعداً گفته مى‌شود روزهاى عادت خويشان خود را حيض قرار دهد، شوهرش نمى‌تواند در آن روزها با او نزديکى‌نمايد.
مسأله 453 :
اگر شماره روزهاى حيض زن به سه قسمت تقسيم شود و مرد در قسمت اوّل آن، با زن خود در قُبُل جماع کند، بنابر احتياط مستحب بايد هيجده نخود طلا کفّاره به فقير بدهد و اگر در قسمت دوم جماع کند، نه نخود و اگر در قسمت سوم جماع کند، چهار نخود و نيم بدهد. مثلاً زنى که شش روز خون حيض مى‌بيند، اگر شوهرش در شب يا روز اوّل و دوم با او جماع کند بنابر احتياط مستحب هيجده نخود طلا بدهد و در شب يا روز سوم و چهارم نه نخود و در شب يا روز پنجم و ششم چهار نخود و نيم بدهد.
مسأله 454 :
اگر کسى هم در قسمت اوّل و هم در قسمت دوم و هم در قسمت سوم حيض، با زن خود جماع کند، بنابر احتياط مستحب هر سه کفّاره را که روى هم سى و يک نخود و نيم مى‌شود بدهد.
مسأله 455 :
اگر با زن حائض چند مرتبه جماع کند و در بين آنها کفّاره ندهد احتياط مستحب آن است که براى هر جماع يک کفّاره بدهد.
مسأله 456 :
اگر مرد در حال جماع بفهمد زن حائض شده، بايد فوراً از او جدا شود و اگر جدا نشود بنابر احتياط مستحب بايد کفّاره بدهد.
مسأله 457 :
اگر مرد با زن حائض زنا کند يا با زن حائض نامحرمى به گمان اين که عيال خود اوست جماع نمايد، احتياط مستحب آن است که کفّاره بدهد.
مسأله 458 :
کسى که نمى‌تواند کفّاره بدهد بهتر آن است که صدقه‌اى به فقير بدهد و اگر نمى‌تواند استغفار کند، و هر وقت توانست بنابر احتياط مستحب کفّاره را بدهد.
مسأله 459 :
طلاق دادن زن در حال حيض، به طورى که در کتاب طلاق گفته مى‌شود باطل است.
مسأله 460 :
اگر زن بگويد: حائضم يا از حيض پاک شده‌ام، بايد حرف او را قبول کرد مگر اين که مورد سوء ظن باشد.
مسأله 461 :
اگر زن در بين نماز حائض شود، نماز او باطل است.
مسأله 462 :
اگر زن در بين نماز شکّ کند که حائض شده يا نه، نماز او صحيح است؛ ولى اگر بعد از نماز بفهمد که در بين نماز حائض شده نمازى که خوانده باطل است.
مسأله 463 :
بعد از آن که زن از خون حيض پاک شد، واجب است براى نماز و عبادتهاى ديگرى که بايد با وضو يا غسل يا تيمّم بجا آورده شود، غسل کند. و دستور آن مثل غسل جنابت است، ولى براى نماز بنابر احتياط مستحب پيش از غسل يا بعد از آن وضو هم بگيرد. و اگر پيش از غسل وضو بگيرد بهتر است.
مسأله 464 :
بعد از آن که زن از خون حيض، پاک شد، اگرچه غسل نکرده باشد، طلاق او صحيح است، و شوهرش هم مى‌تواند با او جماع کند، ولى احتياط مستحب آن است که پيش از غسل از جماع با او خوددارى نمايد. امّا کارهاى ديگرى که در وقت حيض بر او حرام بوده مانند توقّف در مسجد و مسّ خطّ قرآن، تا غسل نکند بر او حلال نمى‌شود.
مسأله 465 :
نمازهاى يوميّه‌اى که زن در حال حيض نخوانده، قضا ندارد، ولى‌روزه‌هاى واجب را بايد قضا نمايد.
مسأله 466 :
هرگاه وقت نماز داخل شود و بداند که اگر نماز را تأخير بيندازد حائض مى‌شود، بايد فوراً نماز بخواند.
مسأله 467 :
اگر زن نماز را تأخير بيندازد و از اوّل وقت به اندازه انجام واجبات يک نماز بگذرد و حائض شود، قضاى آن نماز بر او واجب است، ولى در تند خواندن و کند خواندن و چيزهاى ديگر بايد ملاحظه حال خود را بکند، مثلاً زنى که مسافر نيست اگر در اوّل ظهر نماز نخواند، قضاى آن در صورتى واجب مى‌شود که به مقدار خواندن چهار رکعت نماز - به دستورى که گفته شد - از اوّل ظهر بگذرد و حائض شود و براى کسى که مسافر است گذشتن وقت به مقدار خواندن دو رکعت کافى است و نيز بايد ملاحظه تهيه شرايطى را که دارا نيست بنمايد، پس اگر به مقدار فراهم آوردن آن مقدّمات و خواندن يک نماز وقت بگذرد و حائض شود قضا واجب است وگرنه واجب نيست.
مسأله 468 :
اگر زن در آخر وقت نماز از خون پاک شود و به اندازه غسل و وضو و مقدّمات ديگر نماز مانند تهيه کردن لباس يا آب کشيدن آن و خواندن يک رکعت نماز يا بيشتر از يک رکعت وقت داشته باشد، بايد نماز را بخواند و اگر نخواند بايد قضاى آن را بجا آورد.
مسأله 469 :
اگر زن حائض به اندازه غسل وقت ندارد، ولى مى‌تواند با تيمّم نماز را در وقت بخواند آن نماز بر او واجب نيست، امّا اگر گذشته از تنگى وقت تکليفش تيمّم است، مثل آن که آب برايش ضرر دارد، بايد تيمّم کند و آن نماز را بخواند.
مسأله 470 :
اگر زن حائض بعد از پاک شدن شکّ کند که براى نماز وقت دارد يا نه، بايد نمازش را بخواند.
مسأله 471 :
اگر به خيال اين که به اندازه تهيه مقدّمات نماز و خواندن يک رکعت وقت ندارد نماز نخواند و بعد بفهمد وقت داشته، بايد قضاى آن نماز را بجا آورد.
مسأله 472 :
مستحب است زن حائض در وقت نماز، خود را از خون پاک نمايد و پنبه و دستمال را عوض کند و وضو بگيرد و اگر نمى‌تواند وضو بگيرد تيمّم نمايد و در جاى نماز رو به قبله بنشيند و مشغول ذکر و دعا و صلوات شود.
مسأله 473 :
خواندن و همراه داشتن قرآن و رساندن جايى از بدن به حاشيه و مابين خطهاى قرآن و نيز خضاب کردن به حنا و مانند آن براى حائض مکروه است.