متعه(عقد موقت، صیغه‌)‌‌ (آیت الله سید محمد علوی گرگانی)

متعه يا صيغه

مسأله 2437 :

صيغه کردن زن اگرچه براي لذّت بردن هم نباشد، صحيح است.

مسأله 2438 :

احتياط واجب آن است که شوهر بيش از چهار ماه نزديکي با متعه خود را ترک نکند مگر با رضايت او باشد.

مسأله 2439 :

زني که صيغه مي‌شود اگر در عقد شرط کند که شوهر با او نزديکي نکند، عقد وشرط او صحيح است وشوهر فقط مي‌تواند لذّتهاي ديگر از او ببرد ولي اگر بعد به نزديکي راضي شود، شوهر مي‌تواند با او نزديکي نمايد.

مسأله 2440 :

زني که صيغه شده اگرچه آبستن شود، حق ّ خرجي ندارد.

مسأله 2441 :

زني که صيغه شده حقّ همخوابي ندارد و از شوهر ارث نمي‌برد وشوهر هم از او ارث نمي‌برد.

مسأله 2442 :

زني که صيغه شده اگر نداند که حقّ خرجي وهمخوابي ندارد عقد او صحيح است وبراي آن که نمي‌دانسته حقّي به شوهر پيدا نمي‌کند.

مسأله 2443 :

زني که صيغه شده مي‌تواند بدون اجازه شوهر از خانه بيرون برود ولي اگر به واسطه بيرون رفتن، حقّ شوهر از بين مي‌رود، بيرون رفتن او حرام است.

مسأله 2444 :

اگر زني، مردي را وکيل کند که به مدّت ومبلغ معيّن او را براي خود صيغه نمايد، چنانچه مرد او را به عقد دائم خود در آورد و يا به غير از مدّت يا مبلغي که معيّن شده او را صيغه کند، وقتي آن زن فهميد اگر فوراً بگويد راضي هستم، عقد صحيح است.

مسأله 2445 :

اگر پدر يا جدّ پدري براي محرم شدن، يک ساعت يا دو ساعت زني را به عقد پسر نابالغ خود در آورد کافي است و نيز مي‌تواند دختر نابالغ خود را براي محرم شدن به عقد کسي در آورد ولي بايد آن عقد براي دختر مفسده‌اي نداشته باشد.

مسأله 2446 :

اگر پدر يا جدّ پدري طفل خود را که در محلّ ديگري است ونمي‌داند زنده است يا مرده براي محرم شدن به عقد کسي در آورد، بر حسب ظاهر محرم بودن حاصل مي‌شود و چنانچه بعداً معلوم شود که در موقع عقد آن دختر زنده نبوده، عقد باطل است وکساني که به واسطه عقد ظاهراً محرم شده بودند، نامحرمند.

مسأله 2447 :

اگر مرد مدّت صيغه زن را ببخشد، چنانچه با او نزديکي کرده بايد تمام چيزي را که قرار گذاشته به او بدهد و اگر نزديکي نکرده بايد نصف آن را بنابر اظهر بدهد.

مسأله 2448 :

مرد مي‌تواند زني را که صيغه او بوده وهنوز عدّه‌اش تمام نشده، به عقد دائم خود در آورد.