عيوب فسخ نکاح
مسأله 2038 :
هرگاه مرد بعد از عقد بفهمد که زن او يکى از هفت عيب زير را دارد مى تواند عقد را فسخ کند: 1ـ ديوانگى 2ـ بيمارى خوره 3ـ بيمارى برص (پيسى)
4ـ کور بودن 5ـ شل بودن بطورى که آشکار باشد. 6ـ افضا شدن (يعنى راه بول و حيض او، يا راه حيض و غائط او، يکى شده باشد و بطور کلّى پارگى طورى باشد که قابل استفاده براى آميزش جنسى نباشد). 7ـ گوشت يا استخوان يا غدّه اى در او باشد که مانع نزديکى شود.
مسأله 2039 :
زن نيز مى تواند در چند صورت عقد را به هم زند: 1ـ ديوانه بودن شوهر 2ـ نداشتن آلت مردى 3ـ ناتوانى از نزديکى جنسى 4ـ بيضه هاى او را کشيده باشند (تفصيل اين مسأله و مسأله سابق در کتابهاى مفصّل فقهى آمده است).
[395]
مسأله 2040 :
هرگاه مرد يا زن به واسطه يکى از عيوبى که در دو مسأله قبل گفته شد عقد را به هم زنند احتياجى به طلاق نيست، همان فسخ کافى است.
مسأله 2041 :
هرگاه به خاطر ناتوانى مرد از نزديکى، زن عقد را به هم زند، شوهر بايد نصف مهر او را بپردازد، ولى اگر به خاطر يکى ديگر از عيبهايى که گفته شد مرد يا زن عقد را به هم بزند اگر باهم نزديکى نکرده باشند چيزى بر مرد نيست و اگر کرده باشند بنابر احتياط واجب بايد تمام مهر را بپردازد.