احکام شکار
مسأله 2235 :
اگر دونفر حيوانى را شکار کنند، يکى مسلمان وديگرى کافر، يا يکى
[435]
نام خدا را ببرد و ديگرى عمداً نبرد، آن حيوان بنابراحتياط واجب حرام است.
مسأله 2236 :
اگر حيوانى را با تير بزند، بعد در آب بيفتد و بداند که به واسطه تير و افتادن در آب جان داده است حلال نيست، بلکه اگر شک کند که فقط به خاطر تير بوده يا نه حلال نمى باشد.
مسأله 2237 :
هرگاه با اسلحه يا سگ غصبى، حيوانى را شکار کند، شکار حلال است و مال او مى شود، ولى گذشته از اين که گناه کرده بايد اجرت اسلحه يا سگ را به صاحبش بدهد.
مسأله 2238 :
اگر با شمشير يا سلاح ديگرى که شکار کردن با آن صحيح است با شرايطى که قبلاً گفته شد حيوانى را دونيم کند و سر و گردن در يک قسمت باقى بماند اگر وقتى برسد که حيوان جان داده است، هر دو قسمت حلال است، همچنين اگر زنده باشد ولى وقت براى سر بريدن تنگ باشد امّا اگر وقت براى سر بريدن دارد آن قسمت که در آن سر نيست حرام است و آن قسمت ديگر که سر دارد اگر مطابق دستورشرع ببرد حلال است.
مسأله 2239 :
هرگاه به و سيله دام يا چوب يا سنگ يا چيز ديگرى که شکار کردن با آن صحيح نيست حيوانى را دو قسمت کند قسمتى که سر و گردن ندارد در هر حال حرام است و امّا قسمتى که سر و گردن دارد اگر هنوز زنده است و سر آن را مطابق دستور شرع ببرد حلال است.
مسأله 2240 :
اگر حيوانى را سر ببرند يا شکار کنند و بچّه زنده اى از آن بيرون آيد، چنانچه آن بچّه را مطابق دستور شرع سر ببرند حلال وگرنه حرام است، امّا اگر بچّه با شکار کردن يا سر بريدن مادر، در شکم او مرده باشد حلال است به شرط اين که خلقت بچّه کامل شده و مو يا پشم در بدنش روييده باشد.