نــيت زکـات
مسأله 1964 :
انسان بايد زکات را بقصد قربت يعنى براى انجام فرمان خداوند عالم بدهد و بنابر احتياط واجب بايد در نيت معين کند که آنچه را مى دهد زکات مال است، يا زکات فطره، ولى اگر مثلاً زکات گندم و جو بر او واجب باشد، لازم نيست معين کند چيزى را که مى دهد زکات گندم است يا زکات جو.
مسأله 1965 :
کسى که زکات چند مال بر او واجب شده، اگر مقدارى زکات بدهد و نيت هيچکدام آنها را نکند، چنانچه چيزى راکه داده همجنس يکى از آنها باشد، زکات همان جنس حساب مى شود. و اگر همجنس هيچکدام آنها نباشد، به همه آنها قسمت مى شود، پس کسى که زکات چهل گوسفند و زکات پانزده مثقال طلا بر او واجب است اگر مثلا يک گوسفند از بابت زکات بدهد و نيت هيچکدام آنها را نکند، زکات گوسفند حساب مى شود، ولى اگر مقدارى نقره بدهد، به زکاتى که براى گوسفند و طلا بدهکار است تقسيم مى شود.
مسأله 1966 :
اگر کسى را وکيل کند که زکات مال او را بدهد، موقعى که زکات را به آن وکيل مى دهد، بنابر احتياط واجب بايد نيت کند که آنچه را وکيل او بعداً به فقير مى دهد زکات باشد، وکيل هم وقتى که زکات را به فقير مى دهد، بايد از طرف مالک نيت زکات کند.
مسأله 1967 :
اگر مالک يا وکيل او بدون قصد قربت زکات را به فقير بدهد و پيش از آنکه آن مال از بين برود، خود مالک نيت زکات کند، زکات حساب مى شود.