مواردى که قضا واجب نیست (آیت الله ناصر مکارم شیرازی)

مواردى که قضا واجب نيست

در چند صورت قضاى روزه لازم نيست:

مسأله 1424 :

الف: هرگاه چيز ديگرى غيراز مايعات را در دهان ببرد و بى اختيار فرو رود يا آب داخل بينى کند و بى اختيار فرو رود.

ب: در ماه رمضان اگر بعد از تحقيق يقين کند صبح نشده و چيزى بخورد و بعد معلوم شود صبح بوده است.

ج: اگر فراموش کرده که روزه است و آب را فرو برد.

د: اگر براى وضو آب در دهان کند و بى اختيار فرو رود.

هـ : کسى با همسر خود بازى کند و اطمينان داشته باشد که با اين کار منى خارج نمى شود و تصادفاً خارج شود.

[266]

و: در صورتى که در شب ماه رمضان جنب باشد و بخوابد ولى در خواب اوّل بيدار نشود.

مسأله 1425 :

مضمضه کردن زياد براى روزه دار مکروه است و بعد از مضمضه بايد آب خارجى را از دهان بيرون بريزد و بهتر است سه مرتبه آب دهان را بيندازد و اگر بداند به واسطه مضمضه بى اختيار آب وارد گلويش مى شود نبايد مضمضه کند.

مسأله 1426 :

هرگاه انسان شک دارد مغرب شده يا نه نمى تواند افطار کند و اگر افطار کند هم قضا دارد و هم کفّاره، ولى اگر شک کند که صبح شده يا نه مى تواند کارهايى که روزه را باطل مى کند انجام دهد و تحقيق کردن نيز واجب نيست.