خوردنى ها و آشاميدنى هاى حرام
مسأله 2260 :
خوردن اشياء خبيث و پليد که طبع انسان از آن تنفّر دارد (مانند فضله حيوانات و آب بينى و امثال آن) حرام است هرچند پاک باشد.
مسأله 2261 :
خوردن خاک و گِل حرام است، ولى خوردن کمى از تربت پاک حضرت سيّدالشّهداء امام حسين(عليه السلام) (کمتر از يک نخود) به قصد شفاء اشکال ندارد و همچنين گل داغستان و گل ارمنى که براى معالجه مى خورند در صورتى که علاج منحصر به آن باشد جايز است.
مسأله 2262 :
خوردن يا نوشيدن چيزى که براى انسان ضرر مهمّى دارد حرام است، کشيدن سيگار و ساير انواع دخانيّات اگر به تصديق اهل اطّلاع ضرر مهمّى داشته باشد نيز حرام است، ولى استفاده از مواد مخدّر مطلقاً حرام است خواه به صورت تزريق يا دود کردن يا خوردن و يا به هر طريق ديگرى بوده باشد. و همچنين توليد، خريد و فروش و هرگونه کمک به انتشار آن حرام است.
مسأله 2263 :
اگر با گاو و گوسفند و شتر نزديکى کنند، علاوه بر اين که گوشت آنها حرام است، بول و مدفوع آنها نيز بنابر احتياط واجب نجس مى باشد و آشاميدن شير آنها نيز حرام است و بايد آن حيوان را ذبح کنند و لاشه آن را بسوزانند و کسى که با آن نزديکى کرده بايد پول آن را به صاحبش بدهد.
مسأله 2264 :
آشاميدن شراب حرام و از گناهان کبيره است، بلکه در بعضى از اخبار
[441]
بزرگترين گناه شمرده شده است و اگر کسى آن را حلال بداند در صورتى که متوجّه باشد که لازمه حلال دانستن آن تکذيب خدا و پيغمبر(صلى الله عليه وآله) مى باشد کافر است. از حضرت امام جعفر صادق(عليه السلام) روايت شده است که فرمود: «شراب ريشه بديها و منشأ گناهان است و کسى که شراب مى خورد عقل خود را از دست مى دهد و در آن موقع خدا را نمى شناسد و از هيچ گناهى باک ندارد، احترام هيچ کس را نگه نمى دارد و حقّ خويشان نزديک را رعايت نمى کند و از زشتيهاى آشکار رو نمى گرداند، روح ايمان و خداشناسى از او بيرون مى رود، و روح خبيثى که از رحمت خدا دور است در او مى ماند، خدا و فرشتگان و پيغمبران و مؤمنين او را لعنت مى کنند و تا چهل روز نماز او قبول نمى شود و روز قيامت روى او سياه است!»
مسأله 2265 :
منظور از شراب هر مايع مست کننده اى است و آبجو نيز جزء مشروبات الکلى است، حتّى نوشيدن يک قطره شراب و کمتر از آن نيز حرام است.
مسأله 2266 :
سفره اى که بر سر آن شراب مى خورند اگر انسان يکى از آنان حساب شود نشستن کنار آن و خوردن از آن سفره حرام است هرچند غذاى حلال باشد.
مسأله 2267 :
هرگاه جان مسلمانى به خاطر گرسنگى يا تشنگى در خطر باشد بر همه واجب است به او آب و غذا داده و از مرگ نجاتش بخشند.