2 - زمين :
مسأله 184 :
زمين با سه شرط کف پا و ته کفش را که به راه رفتن نجس شده پاک مى کند: اول آنـکـه زمـين پاک باشد.
دوم آنکه خشک باشد.
سوم آنکه اگر عين نجس مثل خون و بول , يا مـتـنـجـس مـثـل گلى که نجس شده در کف پا و ته کفش باشد, بواسطه راه رفتن يا ماليدن پا بـه زمـين برطرف شود.
و نيز زمين بايد خاک يا سنگ يا آجر فرش و مانند اينها باشد و با راه رفتن روى فرش و حصير و سبزه , کف پا و ته کفش نجس پاک نمى شود.
مسأله 185 :
پاک شدن کف پا و ته کفش نجس , بواسطه راه رفتن روى اسفالت و روى زمينى که با چوپ فرش شده محل اشکال است .
مسأله 186 :
بـراى پاک شدن کف پا و ته کفش بهتر است مقدار پانزده ذراع دست يا بيشتر راه بروند, اگرچه به کمتر از پانزده ذراع يا ماليدن پا به زمين , نجاست برطرف شود.
مسأله 187 :
لازم نيست کف پا و ته کفش نجس , تر باشد بلکه اگر خشک هم باشد به راه رفتن پاک مى شود.
مسأله 188 :
بعد از آنکه کف پا يا ته کفش نجس به راه رفتن پاک شد, مقدارى از اطراف آن هم که معمولا به گل آلوده مى شود پاک مى گردد.
مسأله 189 :
کسى که با دست و زانو راه مى رود, اگر کف دست يا زانوى او نجس شود, پاک شدن آن بـا راه رفـتـن محل اشکال است .
و همچنين است ته عصا و ته پاى مصنوعى و نعل چهار پايان و چرخ اتومبيل و درشکه و مانند اينها.
مسأله 190 :
اگر بعد از راه رفتن , بو يا رنگ يا ذره هاى کوچکى از نجاست که ديده نمى شود, در کـف پـا يا ته کفش بماند اشکال ندارد, اگرچه احتياط مستحب آن است که به قدرى راه روند که آنها هم برطرف شوند.
مسأله 191 :
تـوى کفش بواسطه راه رفتن پاک نمى شود.
و پاک شدن کف جوراب بواسطه راه رفتن محل اشکال است .