نفاس
مسأله 514 :
از وقتى که اولين جزء بچه از شکم مادر بيرون مىآيد، خونى که زن مىبيند، اگر پيش از ده روز يا سر ده روز قطع شود، خون نفاس است و زن را در حال نفاس، نفساء مىگويند.
مسأله 515 :
خونى که زن پيش از بيرون آمدن اولين جزء بچه مىبيند نفاس نيست.
مسأله 516 :
لازم نيست که خلقت بچه تمام باشد، بلکه اگر ناتمام نيز باشد در صورتى که زائيدن صدق کند، خونى که تا ده روز ببيند خون نفاس است.
مسأله 517 :
ممکن است خون نفاس يک آن بيشتر نيايد، ولى بيشتر از ده روز نمىشود.
مسأله 518 :
هر گاه شک کند که چيزى سقط شده يا نه، يا چيزى که سقط شده بچه است يا نه، لازم نيست وارسى کند، و خونى که از او خارج مىشود شرعا خون نفاس نيست.
مسأله 519 :
بنابر احتياط توقف در مسجد و کارهاى ديگرى که بر حائض حرام است، بر نفساء هم حرام است. و آنچه بر حائض واجب است بر نفساء هم واجب مىباشد.
مسأله 520 :
طلاق دادن زنى که در حال نفاس است و نزديکى کردن با او حرام مىباشد. ولى اگر شوهرش با او نزديکى کند، بدون اشکال کفاره ندارد.
مسأله 521 :
وقتى زن از خون نفاس پاک شد، بايد غسل کند، و عبادتهاى خود را بجا آورد. و اگر دوباره خون ببيند، چنانچه روزهائى را که خون ديده با روزهائى که در وسط پاک بوده، روى هم ده روز يا کمتر از ده روز باشد تمام آن نفاس است، و اگر روزهائى که پاک بوده روزه نيز گرفته باشد لازم است قضا نمايد.
مسأله 522 :
اگر زن از خون نفاس پاک شود و احتمال دهد که در باطن خون هست، بايد مقدارى پنبه داخل فرج نمايد وکمى صبر کند که اگر پاک است، براى عبادتهاى خود غسل کند.
مسأله 523 :
اگر خون نفاس زن از ده روز بگذرد، چنانچه در حيض عادت دارد، باندازه روزهاى عادت او نفاس و بقيه استحاضه است. و اگر عادت ندارد بمقدار عادت خويشان خود نفاس قرار داده و تا ده روز احتياط کند، و احتياط مستحب آنست که کسى که عادت دارد از روز بعد از عادت و کسى که عادت ندارد بعد از روز دهم تا روز هيجدهم زايمان، کارهاى استحاضه را بجا آورد، و کارهائى را که بر نفساء حرام است ترک کند.
مسأله 524 :
زنى که عادت حيضش کمتر از ده روز است، اگر بيشتر از روزهاى عادتش خون ببيند، بايد باندازه روزهاى عادت خود نفاس قرار دهد، و بعد از آن واجب است يک روز عبادت را ترک نمايد، و بعد جائز است احکام مستحاضه را جارى يا اين که عبادت را تا ده روز ترک نمايد، و اگر خون از ده روز بگذرد، بايد روزهاى بعد از عادت تا روز دهم را هم استحاضه قرار دهد، و عبادتهائى را که در آنروزها بجا نياورده قضا نمايد، مثلا زنى که عادت او شش روز بوده اگر بيشتر از شش روز خون ببيند، بايد شش روز را نفاس قرار دهد و روز هفتم نيز عبادت را ترک کند و در روز هشتم ونهم و دهم مخير است بين اين که عبادت را ترک کند يا کارهاى استحاضه را بجا آورد، و اگر بيشتر از ده روز خون ديد، از روز بعد از عادت او استحاضه مىباشد.
مسأله 525 :
زنى که در حيض عادت دارد، اگر بعد از زائيدن تا يک ماه يا بيشتر از يک ماه پى در پى خون ببيند، باندازه روزهاى عادت او نفاس است، و خونى که بعد از نفاس تا ده روز مىبيند اگر چه در روزهاى عادت ماهانه اش باشد، استحاضه است، مثلا زنى که عادت حيض او از بيستم هر ماه تا بيست و هفتم آن ماه است، اگر روز دهم ماه زائيد و تا يک ماه يا بيشتر پى در پى خون ديد، تا روز هفدهم نفاس است، و از روز هفدهم تا ده روز حتى خونى که در روزهاى عادت خود که از بيستم تا بيست و هفتم است مىبيند، استحاضه مىباشد و بعد از گذشتن
ده روز، اگر خونى را که مىبيند در روزهاى عادتش باشد حيض است، چه نشانه هاى حيض را داشته چه نداشته باشد، و همچنين است اگر در روزهاى عادتش نباشد ولى نشانه هاى حيض را داشته باشد، اما اگر خونى که بعد از گذشتن ده روز از نفاس مىبيند، در روزهاى عادت حيض او نباشد و نشانه هاى حيض را هم نداشته باشد استحاضه است.
مسأله 526 :
زنى که در حيض عادت عدديه ندارد، اگر بعد از زايمان تا يک ماه يا بيشتر از يک ماه خون ببيند حکم ده روز اول آن در مسأله (523) گذشت وده روز دوم آن استحاضه است و خونى که بعد از آن مىبيند، اگر نشانه حيض را داشته باشد يا در وقت عادتش باشد حيض، وگرنه آن هم استحاضه مىباشد.