احکام شکار کردن با اسلحه (آیت الله محمد فاضل لنکرانی (ره))

احکام شکار کردن با اسلحه

مسأله 2751 :

اگر حيوان حلال گوشت وحشى را با اسلحه شکار کنند و بميرد با پنج شرط حلال و بدنش پاک است:

اوّل: آن که اسلحه شکار مثل کارد و شمشير برنده باشد، يا مثل نيزه و تير، تيز باشد که بواسطه تيز بودن، بدن حيوان را پاره کند و اگر به وسيله دام يا چوب و سنگ و مانند اينها حيوانى را شکار کنند پاک نمى شود و خوردن آن هم حرام است مگر اينکه آن را زنده دريابند و ذبح کنند و اگر حيوانى را با تفنگ شکار کنند چنانچه گلوله آن تيز باشد که در بدن حيوان فرو رود و حيوان را بکشد، يا بواسطه حرارتش بدن حيوان را بسوزاند و در اثر سوزاندن، حيوان بميرد پاک و حلال بودنش اشکال دارد.

دوّم: کسى که شکار مى کند بايد مسلمان باشد يا بچه مسلمان باشد که خوب و بد را بفهمد، و اگر کافر يا کسى که در حکم کافر است مانند غلات و خوارج و نواصب حيوانى راشکار نمايد، آن شکار حلال نيست.

سوّم: اسلحه را براى شکار کردن حيوان به کار برد و اگر مثلا جايى را نشان کند و اتفاقاً حيوانى را بکشد، آن حيوان پاک نيست و خوردن آن هم حرام است.

چهارم: در وقت به کار بردن اسلحه نام خدا را ببرد و چنانچه عمداً نام خدا را نبرد شکار حلال نمى شود، ولى اگر فراموش کند اشکال ندارد.

پنجم: وقتى به حيوان برسد که مرده باشد، يا اگر زنده است به اندازه سر بريدن آن وقت نباشد و چنانچه به اندازه سر بريدن وقت باشد و سر حيوان را نبرد تا بميرد حرام است.

مسأله 2752 :

اگر دو نفر حيوانى را شکار کنند، و يکى از آنان مسلمان و ديگرى کافر باشد آن حيوان حلال نيست و اگر هر دو مسلمان باشند و يکى از آن دو نام خدا را ببرد و ديگرى عمداً نام خدا را نبرد آن حيوان بنابر احتياط واجب حلال نيست.

مسأله 2753 :

اگر بعد از آن که حيوانى را تير زدند مثلا در آب بيفتد، و انسان

[467]

بداند که حيوان بواسطه تير و افتادن در آب جان داده، حلال نيست. بلکه اگر شک کند که فقط براى تير بوده يا نه، حلال نمى باشد. و اگر حيوانى را شکار کنند و از نظر ناپديد شود و بعد از آن مرده آن حيوان پيدا شود اگر بدانند که موت آن فقط مستند به سلاح شکار بوده حلال است ولى اگر احتمال دهند که سلاح شکار به ضميمه چيز ديگر سبب مرگ حيوان شده محکوم به نجاست و حرمت است.

مسأله 2754 :

اگر با سگ غصبى يا اسلحه غصبى حيوانى را شکار کند، شکار حلال است و مال خود او مى شود ولى گذشته از اين که گناه کرده بايد اجرت اسلحه يا سگ را به صاحبش بدهد.

مسأله 2755 :

اگر با شمشير يا چيز ديگرى که شکار کردن با آن صحيح است با شرطهايى که در مسأله 2746 گفته شد، حيوانى را دو قسمت کنند، و سر و گردن در يک قسمت بماند و انسان وقتى برسد که حيوان جان داده باشد، هر دو قسمت حلال است اگر به همين قطع کردن جان داده باشد و اگر حيوان زنده باشد و وقت تنگ باشد براى سر بريدن به آداب شرع، بنابر احتياط واجب قسمتى که سر و گردن ندارد حرام، و قسمتى که سر و گردن دارد حلال است و اگر وقت باشد براى سر بريدن، آن قسمت که در آن سر نيست حرام است و آن قسمت ديگر اگر سر آن را به دستورى که در شرع معين شده ببرند حلال است به شرط آن که در زمان بريدن سرش زنده باشد اگر چه ممکن نباشد زنده بماند و در حال جان دادن باشد.

مسأله 2756 :

اگر با چوب يا سنگ يا چيز ديگرى که شکار کردن با آن صحيح نيست حيوانى را دو قسمت کنند، قسمتى که سر و گردن ندارد حرام است و قسمتى که سر و گردن دارد، اگر زنده باشد، و سر آن را به دستورى که در شرع معين شده ببرند حلال است به شرط آن که در زمان بريدن سرش، زنده باشد اگر چه ممکن نباشد زنده بماند و در حال جان دادن باشد.

مسأله 2757 :

اگر حيوانى را شکار کنند، يا سر ببرند و بچه زنده اى از آن بيرون آيد چنانچه آن بچه را به دستورى که در شرع معين شده سر ببرند حلال و گر نه حرام مى باشد.

[468]

مسأله 2758 :

اگر حيوانى را شکار کنند يا سر ببرند و بچه مرده اى از شکمش بيرون آورند، چنانچه خلقت آن بچه کامل باشد و مو يا پشم در بدنش روييده باشد و در اثر کشتن مادرش مرده باشد پاک و حلال است. ولى اگر پيش از کشتن مادرش مرده باشد نجس و حرام است.