مصرف زکات فطره
مسأله 2082 :
اگر زکات فطره را به يکى از هشت مصرفى که سابقاً براى زکات مال گفته شد برسانند کافى استولى احتياط مستحب آن است که فقط به فقراى شيعه بدهند.
مسأله 2083 :
اگر طفل شيعه اى فقير باشد، انسان مى تواند فطره را به مصرف او برساند، يا به واسطه دادن به ولىّ طفل، ملک طفل نمايد.
مسأله 2084 :
فقيرى که فطره به او مى دهند، لازم نيست عادل باشد. ولى احتياط واجب آن است که به شراب خوار و کسى که آشکارا معصيت مى کند فطره ندهند.
مسأله 2085 :
به کسى که فطره را در معصيت مصرف مى کند نبايد فطره بدهند.
مسأله 2086 :
احتياط واجب آن است که به يک فقير بيشتر از مخارج سالش و کمتر از يک صاع که تقريباً سه کيلو است فطره ندهند.
مسأله 2087 :
اگر از جنسى که قيمتش دو برابر قيمت معمولى آن است مثلا از گندم اعلا که قيمت آن دو برابر قيمت گندم معمولى است، نصف صاع که معناى آن در مسأله پيش گفته شد بدهد کافى نيست. و اگر آن را به قصد قيمت فطره هم بدهد اشکال دارد.
مسأله 2088 :
انسان نمى تواند نصف صاع را از يک جنس مثلا گندم و نصف ديگر آن را از جنس ديگر مثلا جو بدهد. و اگر آن را به قصد فطره هم بدهد اشکال دارد.
مسأله 2089 :
مستحب است در دادن زکات فطره، خويشان فقير خود را بر ديگران مقدم دارد و بعد همسايگان فقير را، بعد اهل علم فقير را، ولى اگر ديگران از
[331]
جهتى برترى داشته باشند، مستحب است آنها را مقدّم بدارد.
مسأله 2090 :
اگر با اعتقاد اينکه کسى فقير است به او فطره بدهد و بعد معلوم شود فقير نبوده يا از روى ندانستن مسأله به کسى که فقير نيست فطره بدهد چنانچه مالى را که به او داده از بين نرفته باشد مى تواند پس بگيرد و به مستحق بدهد و اگر از بين رفته هر گاه کسى که آن چيز را گرفته مى دانسته يا احتمال مى داده که فطره است بايد عوض آن را بدهد تا به مستحق برسانند، ولى اگر به غير عنوان فطره داده نمى تواند چيزى از او بگيرد و چنانچه در تشخيص مستحق کوتاهى نکرده باشد مثلا بيّنه شرعيّه گواهى بر فقر او داده باشد لازم نيست دوباره از مال خود فطره بپردازد.
مسأله 2091 :
اگر کسى بگويد: فقيرم، نمى شود به او فطره داد، مگر آنکه اطمينان پيدا کند که فقير است يا انسان بداند که قبلا فقير بوده است.