شکهاي مبطِل
مسأله 1192 :
شکهائي که نماز را باطل مي کند از اين قرار است:
اوّل: شک در شماره رکعتهاي نماز دو رکعتي مثل نماز صبح و نماز مسافر، ولي شک در شماره رکعتهاي نماز مستحب دو رکعتي و بعضي نمازهاي احتياط، نماز را باطل نمي کند.
دوّم: شک در شماره رکعتهاي نماز سه رکعتي.
سوّم: آنکه در نماز چهار رکعتي شک کند که يک رکعت خوانده يا بيشتر.
چهارم: آنکه در نماز چهار رکعتي پيش از تمام شدن سجده دوّم شک کند که دو رکعت خوانده يا بيشتر (براي تفصيل اين مسأله به صورت چهارم شکهاي صحيح مراجعه شود).
پنجم: شک بين دو و پنج رکعت يا دو و بيشتر از پنج رکعت.
ششم: شک بين سه و شش رکعت يا سه و بيشتر از شش رکعت.
هفتم: شک در رکعتهاي نماز به صورتي که نداند چند رکعت خوانده است.
هشتم: شک بين چهار و شش رکعت يا چهار و بيشتر از شش رکعت چه پيش از تمام شدن سجده دوم باشد يا بعد از آن، ولي اگر بعد از سجده دوّم شک بين چهار و شش رکعت و چهار و بيشتر از شش براي او پيش آيد احتياط مستحب آن است که بنا را بر چهار بگذارد و نماز را تمام کند و بعد از آن دو سجده سهو به جا آورد و نماز را هم دوباره بخواند.
مسأله 1193 :
اگر يکي از شکهاي باطل کننده براي انسان پيش آيد نمي تواند نماز را بهم بزند ولي اگر به قدري فکر کند که شک پابرجا شود بهم زدن نماز مانعي
[201]
ندارد.