کفاره روزه (آیت الله محمد تقی بهجت (ره))

کفّاره روزه

مسأله 1732 :

کسي که کفّاره روزه رمضان بر او واجب است، بايد يک بنده آزاد کند، يا بدستوري که در مسأله بعد گفته مي شود دو ماه روزه بگيرد يا شصت فقير را سير کند يا به هر کدام يک مد که تقريباً ده سير است، طعام يعني گندم يا جو و مانند اينها بدهد، و چنانچه برايش ممکن نباشد مخيّر است بين اينکه هيجده روز روزه بگيرد، و يا اينکه هر چند مد که مي تواند بفقرا اطعام بدهد، و اگر نتواند بدهد، بايد استغفار کند اگر چه مثلا يک مرتبه بگويد استغفر الله، و احتياط واجب آن است که هر وقت بتواند کفّاره را بدهد.

مسأله 1733 :

کسي که مي خواهد دو ماه کفّاره روزه رمضان را بگيرد، بايد سي و يک روز آن را پي در پي بگيرد، و اگر بقيّه آن پي در پي نباشد اشکال ندارد.

مسأله 1734 :

کسي که مي خواهد دو ماه کفّاره روزه رمضان را بگيرد نبايد

موقعي شروع کند که در ميان سي و يک روز روزي باشد که مانند عيد قربان روزه آن حرام است.

مسأله 1735 :

کسي که بايد پي در پي روزه بگيرد، اگر در بين آن بدون عذر يک روز، روزه نگيرد، يا وقتي شروع کند که در بين آن بروزي برسد که روزه آن واجب است، مثلا بروزي برسد که نذر کرده آنروز را روزه بگيرد بايد روزه ها را از سر بگيرد.

مسأله 1736 :

اگر در بين روزهائي که بايد پي در پي روزه بگيرد عذري مثل حيض يا نفاس يا سفري که در رفتن آن مجبور است; براي او پيش آيد، بعد از بر طرف شدن عذر واجب نيست روزه ها را از سر بگيرد بلکه بقيّه را بعد از بر طرف شدن عذر بجا مي آورد.

مسأله 1737 :

اگر به چيز حرامي روزه خود را باطل کند، چه آن چيز أصلا حرام باشد مثل شراب و زنا يا به جهتي حرام شده باشد مثل نزديکي با عيال خود در حال حيض، بنابر احتياط واجب کفّاره جمع بر او واجب مي شود، يعني بايد يک بنده آزاد کند، و دو ماه روزه بگيرد، و شصت فقير را سير کند، يا بهر کدام اينها يک مد طعام بدهد، و چنانچه هر سه برايش ممکن نباشد، هر کدام آنها ممکن است بايد انجام دهد.

مسأله 1738 :

اگر روزه دار دروغي را بخدا و پيغمبر (صلي الله عليه وآله وسلم)نسبت دهد بنابر احتياط واجب يک کفّاره بر او لازم است نه کفّاره جمع.

مسأله 1739 :

اگر روزه دار در يک روز ماه رمضان چند مرتبه جماع کند بنابر احتياط واجب به همان اندازه کفّاره بر او واجب است، و اگر جماعِ او حرام باشد به همان اندازه کفّاره جمع واجب مي شود.

مسأله 1740 :

اگر روزه دار در يک روز ماه رمضان چند مرتبه کاري که روزه را باطل مي کند غير از جماع انجام دهد بنابر احتياط مستحب بايد به همان اندازه که افطار کرده کفّاره بدهد. هر چند يک کفّاره کافي است.

مسأله 1741 :

اگر روزه دار جماع حرام کند و بعد با حلال خود جماع نمايد براي هر کدام کفّاره مستقل واجب است.

مسأله 1742 :

اگر روزه دار کاري که حلال است و روزه را باطل مي کند، انجام دهد، مثلا آب بياشامد، و بعد کار ديگري که حرام است و روزه را باطل مي کند انجام دهد، مثلا غذاي حرامي بخورد، يک کفّاره کافي است.

مسأله 1743 :

اگر روزه دار آروغ بزند و چيزي در دهانش بيايد، چنانچه عمداً آنرا فرو ببرد، روزه اش باطل است، و بايد قضاي آنرا بگيرد، و کفّاره هم بر او واجب مي شود، و اگر خوردن آن چيز حرام باشد، مثلا موقع آروغ زدن خون يا غذائي که از صورت غذا بودن خارج شده بدهان او بيايد، و عمداً آنرا فرو ببرد، روزه او باطل مي شود، و بنابر احتياط کفّاره جمع هم بر او واجب مي شود.

مسأله 1744 :

اگر نذر کند که روز معيّني را روزه بگيرد، چنانچه در آن روز عمداً روزه خود را باطل کند بايد يک بنده آزاد کند، يا دو ماه پي در پي روزه بگيرد يا شصت فقير را اطعام کند، يعني کفاره نذر را بدهد.

مسأله 1745 :

کسي که مي تواند وقت را تشخيص دهد اگر به گفته کسي که مي گويد مغرب شده افطار کند، و بعد بفهمد مغرب نبوده است بنابر احتياط قضاء و کفّاره بر او واجب است.

مسأله 1746 :

کسي که عمداً روزه خود را باطل کرده، اگر بعد از ظهر مسافرت کند يا پيش از ظهر براي فرار از کفّاره سفر نمايد، کفّاره او ساقط نمي شود، بلکه اگر قبل از ظهر مسافرتي براي او پيش آمد کند، بنابر احتياط کفّاره بر او واجب است.

مسأله 1747 :

اگر عمداً روزه خود را باطل کند، و بعد عذري مانند حيض يا نفاس يا مرض براي او پيدا شود کفّاره بر او واجب نيست.

مسأله 1748 :

اگر يقين کند که روز اوّل ماه رمضان است و عمداً روزه خود را باطل کند، بعد معلوم شود که آخر شعبان بوده کفّاره بر او واجب نيست، همچنين است اگر انسان شک کند که آخر رمضان است يا اوّل شوّال و عمداً روزه خود را باطل کند، بعد معلوم شود اوّل شوال بوده کفّاره بر او واجب نمي باشد.

مسأله 1749 :

اگر روزه دار در ماه رمضان با زن خود که روزه دار است جماع کند، چنانچه زن را مجبور کرده باشد، کفّاره روزه خودش و روزه زن را بايد بدهد و اگر زن به جماع راضي بوده بر هر کدام يک کفّاره واجب مي شود.

مسأله 1750 :

اگر زني شوهرِ روزه دار خود را مجبور کند که جماع نمايد، يا کاري ديگري که روزه را باطل مي کند انجام دهد، واجب نيست کفاره روزه شوهر را بدهد.

مسأله 1751 :

اگر روزه دار در ماه رمضان، با زن خود که روزه دار است جماع کند، چنانچه بطوري زن را مجبور کرده باشد که از خود اختيار نداشته باشد، و در بين جماع زن راضي شود، بنابر احتياط واجب بايد مرد دو کفّاره و زن يک کفّاره بدهد، و اگر با اراده و اختيار عمل انجام دهد، اگر چه مجبورش کرده باشد مرد بايد کفّاره خودش و زن کفّاره خودش را بدهد.

مسأله 1752 :

اگر روزه دار در ماه رمضان با زن روزه دار خود که خواب است جماع نمايد، يک کفاره بر او واجب مي شود، و روزه زن صحيح است و کفّاره هم بر او واجب نيست.

مسأله 1753 :

اگر مرد زن خود را مجبور کند که غير جماع کار ديگري که روزه را باطل مي کند بجا آورد، کفّاره زن را نبايد بدهد، و بر خود زن هم کفّاره واجب نيست.

مسأله 1754 :

کسي که بواسطه مسافرت يا مرض روزه نمي گيرد، نمي تواند زن روزه دار خود را مجبور به جماع نمايد، ولي اگر مجبور کند، کفّاره بر او واجب نيست.

مسأله 1755 :

انسان نبايد در بجا آوردن کفّاره کوتاهي کند، ولي لازم نيست فوراً آنرا انجام دهد.

مسأله 1756 :

اگر کفاره بر انسان واجب شود، و چند سال آنرا بجا نياورد، چيزي بر آن اضافه نمي شود.

مسأله 1757 :

کسي که بايد براي کفّاره يک روز شصت فقير را طعام بدهد، اگر به شصت فقير دسترسي دارد، نبايد به هر کدام از آنها بيشتر از يک مد که تقريباً ده سير است طعام بدهد، يا يک فقير را بيشتر از يک مرتبه سير نمايد، ولي چنانچه فقير، داراي عائله باشد انسان مي تواند، براي هر يک از عيالات فقير او اگر چه صغير باشند يک مد به آن فقير بدهد، بشرطي که سهم هر کدام را جدا از سهم ديگران ندهد، بلکه سهم همه را رويهم بريزد و يکجا تحويل دهد.

مسأله 1758 :

کسي که قضاي روزه رمضان را گرفته اگر بعد از ظهر عمداً کاري که روزه را باطل مي کند انجام دهد، بايد به ده فقير هر کدام يک مد که تقريباً ده سير است طعام بدهد و اگر نمي تواند سه روز روزه بگيرد، و بنابر احتياط مستحب شصت فقير را طعام بدهد.