روزه های مستحب و مکروه (آیت الله محمد تقی بهجت (ره))

روزه هاي مستحبّ

مسأله 1818 :

روزه تمام روزهاي سال غير از روزه هاي حرام و مکروه که گفته شد مستحب است، و براي بعضي از روزها بيشتر سفارش شده است، که از آن جمله است:

ـ پنجشنبه اوّل و پنجشنبه آخر هر ماه، و چهارشنبه اوّلي که بعد از روز دهم ماه است، و اگر کسي اينها را بجا نياورد مستحب است قضا نمايد، و چنانچه اصلا نتواند روزه بگيرد مستحب است براي هر روز يک مد طعام يا 6 / 12 نخود نقره به فقير بدهد.

ـ سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم هر ماه.

ـ تمام ماه رجب و شعبان و بعضي از اين دو ماه اگر چه يک روز باشد.

ـ روز عيد نوروز، روز بيست و پنجم و بيست و نهم ذي قعده، روز اوّل تا روز نهم ذي حجّه، روز عرفه. ولي اگر بواسطه ضعف روزه نتواند دعاهاي روز عرفه را بخواند روزه آن روز مکروه است، عيد سعيد غدير (18 ذي حجّه) روز اوّل و سوّم محرّم، ميلاد مسعود پيغمبر اکرم (صلي الله عليه وآله) (17 ربيع الاول)، روز مبعث حضرت رسول اکرم (صلي الله عليه وآله) (27 رجب) و اگر کسي روزه مستحبي بگيرد واجب نيست آن را به آخر رساند، بلکه اگر برادر مؤمنش او را به غذا دعوت کند مستحب است دعوت او را قبول کند، و در بين روز افطار نمايد.

مواردي که مستحب است انسان از کارهايي که روزه را باطل مي کند خودداري نمايد

مسأله 1819 :

براي شش نفر مستحب است در ماه رمضان اگر چه روزه نيستند از کاري که روزه را باطل مي کند خود داري نمايند:

اوّل: مسافري که در سفر کاري که روزه را باطل مي کند انجام داده باشد و پيش از ظهر به وطنش يا بجائي که مي خواهد ده روز بماند برسد.

دوّم: مسافري که بعد از ظهر به وطنش يا بجائي که مي خواهد ده روز در آنجا بماند.

سوّم: مريضي که پيش از ظهر خوب شود و کاري که روزه را باطل مي کند انجام داده باشد.

چهارم: مريضي که بعد از ظهر خوب شود.

پنجم: زني که در بين روز از خون حيض و نفاس پاک شود.

ششم: کافري که در بين روز ماه رمضان مسلمان شود.

مسأله 1820 :

مستحب است روزه دار نماز مغرب و عشا را پيش از افطار بخواند، ولي اگر کسي منتظر او است، يا ميل زيادي به غذا دارد که نمي تواند با حضور قلب نماز بخواند، بهتر است اوّل افطار کند ولي بقدري که ممکن است نماز را در وقت فضيلت آن بجا آورد.