وضوی جبیره (آیت الله ناصر مکارم شیرازی)

احکام وضوى جبيره

چيزى که با آن زخم يا عضو شکسته را مى بندند و دوايى که روى آن مى گذارند «جبيره» ناميده مى شود.

مسأله 345 :

هرگاه در يکى از جاهاى وضو زخم يا دمل يا شکستگى باشد چنانچه

[71]

روى آن باز است و خون ندارد و آب هم براى آن مضر نيست، بايد مطابق معمول وضو بگيرد.

مسأله 346 :

هرگاه زخم يا دمل يا شکستگى در صورت و دستها است و روى آن باز است امّا آب ريختن روى آن ضرر دارد، کافى است اطراف آن را بشويد، ولى اگر کشيدن دست تر بر آن ضرر ندارد بايد دست تر بر خود آن نيز بکشد و اگر ضرر دارد مستحبّ است پارچه پاکى روى آن بگذارد و دست تر روى آن بکشد.

مسأله 347 :

هرگاه زخم يا دمل و شکستگى در محلّ مسح باشد چنانچه نتواند آن را مسح کند بايد پارچه پاکى روى آن بگذارد و روى پارچه را با رطوبت آب وضو مسح کند و بنابر احتياط واجب، تيمّم هم بنمايد و اگر گذاشتن پارچه ممکن نباشد بايد وضوى بدون مسح بگيرد و بنابر احتياط واجب تيمّم هم بکند.

مسأله 348 :

هرگاه زخم يا دمل و شکستگى با پارچه يا گچ يا مانند آن بسته شده است، چنانچه باز کردن آن ضرر و مشقّت زيادى ندارد و آب هم براى آن مضر نيست، بايد آن را باز کند و وضو بگيرد، در غير اين صورت اطراف زخم يا شکستگى را بشويد و احتياط مستحب آن است که روى جبيره را نيز مسح کند و اگر جبيره، نجس است يا نمى شود روى آن دستِ تر بکشد، پارچه پاکى را بر آن ببندد و دستِ تر روى آن بکشد.

مسأله 349 :

هرگاه جبيره تمام صورت يا تمام يکى از دستها را گرفته باشد، بايد بنابر احتياط هم وضوى جبيره اى بگيرد و هم تيمّم کند، همچنين اگر جبيره تمام اعضاى وضو را گرفته باشد.

مسأله 350 :

کسى که در کف دست و انگشتهايش جبيره دارد و در موقع وضو دست تر روى آن کشيده، مى تواند مسح سر و پا را با همان رطوبت انجام دهد و اگر کافى نباشد، از جاهاى ديگر وضو رطوبت مى گيرد.

مسأله 351 :

هرگاه جبيره بيشتر از معمول، اطراف زخم را گرفته و برداشتن آن ممکن نيست بايد به دستور جبيره عمل کند و بنابر احتياط مستحب، تيمّم هم

[72]

بنمايد و اگر برداشتن جبيره اضافى ممکن است بايد آن را بردارد.

مسأله 352 :

هرگاه در جاى وضو، زخم و جراحت و شکستگى وجود ندارد، امّا به جهت ديگرى آب براى آن ضرر دارد، بايد تيمّم کند، ولى اگر فقط براى مقدارى از دست و صورت ضرر دارد، چنانچه اطراف آن را بشويد کافى است و احتياط آن است که تيمّم هم بکند.

مسأله 353 :

اگر در جاى وضو يا غسل چيزى چسبيده که برداشتن آن ممکن نيست، يا بسيار مشقّت دارد بايد به دستور جبيره عمل کند، يعنى اطراف آن را بشويد و روى آن را دست بکشد.

مسأله 354 :

غسل جبيره اى مثل وضوى جبيره اى است، ولى تا ممکن است بايد غسل را ترتيبى به جا آورد، بنابر احتياط واجب.

مسأله 355 :

کسى که وظيفه او تيمّم است هرگاه در اعضاى تيمّم او زخم، يا دمل، يا شکستگى باشدبايد مطابق دستور وضوى جبيره اى تيمّم جبيره اى کند.

مسأله 356 :

کسى که وظيفه او وضو يا غسل جبيره اى است، چنانچه مى داند تا آخر وقت عذر او برطرف نمى شود مى تواند در اوّل وقت نماز بخواند، امّا اگر اميد دارد که تا آخر وقت عذر او برطرف شود احتياط واجب آن است که صبر کند.

مسأله 357 :

اگر به خاطر درد چشم شستن صورت ضرر دارد بايد تيمّم کند و اگر مى تواند اطراف چشم و بقيّه صورت را بشويد، کافى است.

مسأله 358 :

نمازهايى را که با وضو يا غسل جبيره اى مى خوانند اعاده ندارد، مگر اين که قبل از پايان وقت نماز، عذر برطرف شود، در اينجا بنابر احتياط واجب، نماز را اعاده کنند.

[73]