احکام نجاسات
مسأله 139 :
نجس کردن خط و ورق قرآن حرام است، و اگر نجس شود بايد فوراً آن را آب بکشند.
مسأله 140 :
اگر جلد قرآن نجس شود بايد آن را آب بکشند.
مسأله 141 :
گذاشتن قرآن روي عين نجس، مانند خون و مردار اگرچه آن عين نجس خشک باشد حرام است، و برداشتن قرآن از روي آن واجب مي باشد.
مسأله 142 :
نوشتن قرآن با مرکب نجس، اگرچه يک حرف آن باشد حرام است. و اگر نوشته شود بايد آن را آب بکشند، يا به واسطه تراشيدن و مانند آن کاري کنند که از بين برود و چنانچه از بين نمي رود بايد آن را آب بکشند.
مسأله 143 :
بايد از دادن قرآن به کافر خودداري کنند، و اگر قرآن در دست اوست در صورت امکان از او بگيرند ولي چنانچه مقصود از دادن قرآن و يا داشتن قرآن تحقيق و مطالعه در دين باشد و نيز انسان بداند که کافر با دست تر قرآن را لمس نمي کند اشکالي ندارد.
مسأله 144 :
اگر ورق قرآن يا چيزي که احترام آن لازم استـ ( مثل کاغذي که اسم خدا يا پيغمبر(صلي الله عليه وآله) يا امام(عليه السلام) بر آن نوشته شده) در مستراح بيفتد بيرون آوردن و آب کشيدن آن اگرچه خرج داشته باشد واجب است، و اگر بيرون آوردن آن ممکن نباشد بنابر احتياط واجب به آن مستراح نروند تا يقين کنند آن ورق پوسيده است. و نيز اگر تربت سيّد الشهداء(عليه السلام) در مستراح بيفتد و بيرون آوردن آن ممکن نباشد بايد تا وقتي که يقين نکرده اند که به کلّي از بين رفته به آن مستراح نروند.
مسأله 145 :
خوردن و آشاميدن چيز نجس حرام است و نيز خورانيدن عين نجس به اطفال حرام مي باشد، ولي اگر خود طفل غذاي نجس را بخورد يا با دست نجس غذا را نجس کند و بخورد جلوگيري از او لازم نيست.
مسأله 146 :
فروختن و عاريه دادن چيز نجسي که مي شود آن را آب کشيد اگر نجس بودن آن را اعلام نکند اشکال ندارد، ولي چنانچه انسان بداند که خريدار يا عاريه گيرنده آن را در خوردن و آشاميدن استعمال مي کند بايد نجاستش را به او بگويد.
مسأله 147 :
اگر انسان ببيند کسي چيز نجسي را مي خورد يا با لباس نجس نماز مي خواند لازم نيست به او بگويد.
مسأله 148 :
اگر جايي از خانه يا فرش کسي نجس باشد و ببيند بدن يا لباس يا چيز ديگر کساني که وارد خانه او مي شوند با رطوبت به جاي نجس رسيده است، لازم نيست به او بگويد.
مسأله 149 :
اگر صاحب خانه در بين غذا خوردن بفهمد غذا نجس است، بايد به مهمانها بگويد، اما اگر يکي از مهمانها بفهمد لازم نيست به ديگران خبر دهد.
مسأله 150 :
اگر چيزي را که عاريه کرده نجس شود اگر بداند که صاحبش آن چيز را در خوردن و آشاميدن استعمال مي کند، واجب است به او بگويد.
مسأله 151 :
اگر بچّه بگويد چيزي که در دست او است نجس است و يا بگويد: آن چيز را آب کشيدم، نبايد حرف او را قبول کرد. اگرچه بعيد نيست حرف بچّه مميز که خوب و بد را مي فهمد يا بچّه مراهق ( يعني بچّه اي که نزديک به بلوغ است) معتبر باشد.