2 - صاحب عادت وقتيه
مسأله 493 :
زنانى که عادت وقتيه دارند, سه دسته اند: اول - زنى که دو ماه پشت سرهم در وقت معين , خون حيض ببيند وبعد از چند روزپاک شود ولى شـمـاره روزهـاى آن در ايـن دو ماه يک اندازه نباشد, مثلا دو ماه پشت سر هم روز اول ماه , خون ببيند ولى ماه اول هفتم و ماه دوم روز هشتم از خون پاک شود, که اين زن بايد روز اول ماه را روز اول عادت خود قرار دهد.
دوم - زنـى کـه از خـون پاک نمى شود ولى دو ماه پشت سر هم در وقت معين , خون او نشانه هاى حـيـض را دارد, يـعـنـى - غـلـيظ وسياه و گرم است و با فشار و سوزش مى آيد - وبقيه آن نشانه اسـتحاضه را دارد و شماره روزهايى که خون او نشانه حيض دارد, در اين دو ماه يک اندازه نيست مثلا در ماه اول از اول ماه تا هفتم و در ماه دوم از اول ماه تا هشتم , خون او نشانه هاى حيض وبقيه نـشـانه استحاضه را داشته باشد,که اين زن هم بايد روز اول ماه را روز اول عادت حيض خود قرار دهد.
سوم - زنى که دو ماه پشت سر هم در وقت معين سه روز يا بيشتر, خون حيض ببيند بعد پاک شود ودو مـرتـبه خون ببيند وتمام روزهايى که خون ديده با روزهايى که در وسط پاک بوده , از ده روز بيشتر نشود ولى ماه دوم کمتر يا بيشتر از ماه اول باشد, مثلا در ماه اول هشت روز و در ماه دوم نه روز باشد که اين زن هم بايد روزاول ماه را روز اول عادت حيض خود قرار دهد.
مسأله 494 :
زنى که عادت وقتيه دارد, اگر در وقت عادت خود دو روز پيش ازعادت خون ببيند - اگـرچـه آن خون , نشانه هاى حيض را نداشته باشد - بايد به احکامى که براى حايض گفته شد, عمل نمايد و اگر بعد بفهمد حيض نبوده , مثل آن که پيش از سه روز پاک شود, بايد عبادتهايى را که بجا نياورده قضا نمايد.
مسأله 495 :
زنى که عادت وقتيه دارد, اگر بيشتر از ده روز خون ببيند و نتواندحيض رابواسطه نـشانه هاى آن تشخيص دهد, بايد شماره عادت خويشان خود راحيض قرار دهد - چه پدرى باشند چـه مـادرى , زنده باشند يا مرده - ولى درصورتى مى تواند عادت آنان را حيض خود قرار دهد که شماره روزهاى حيض همه آنان يک اندازه باشد و اگر شماره روزهاى حيض آنان يک اندازه نباشد - مثلا عادت بعضى پنج روز وعادت بعضى ديگر هفت روز باشد - نمى تواند عادت آنان را حيض خود قـرار دهد, مگر اين که کسانى که عادتشان با ديگران فرق دارد بقدرى کم باشند که در مقابل آنان هيچ حساب شوند که در اين صورت بايد عادت بيشتر آنان را حيض خودقرار دهد.
مع ذلک احتياط واجـب اين است که اين زن که به عادت خويشان رجوع مى کند, اگر عادت آنها از هفت روز کمتر است , پس از پايان مدت عادت خويشانش تاهفت روز هم آنچه را حايض بايد ترک کند, ترک نمايد و هـم آنـچـه را مستحاضه بايدانجام دهد, انجام دهد و همچنين اگر عادت خويشانش از هفت روز بيشتر است درفاصله بين هفت روز تا پايان عادت آنها احتياط مذکور را مراعات نمايد.
مسأله 496 :
زنى که عادت وقتيه دارد وشماره عادت خويشان خود را حيض قرارمى دهد, بايد روزى را کـه در هر ماه اول عادت او بوده , اول حيض خود قرار دهد - مثلازنى که هر ماه , روز اول ماه خون مى ديده و گاهى روز هفتم و گاهى روز هشتم , پاک مى شده - چنانچه يک ماه , دوازده روز, خـون بـبـيـنـد وعـادت خويشانش هفت روز باشد,بايد هفت روز اول ماه را, حيض وباقى را استحاضه قرار دهد.
مسأله 497 :
زنى که بايد شماره عادت خويشان خود را حيض قرار دهد چنانچه خويش نداشته بـاشـد, يـا شماره عادت آنان مثل هم نباشد, بايد در هر ماه از روزى که خون مى بيند, شش روز يا هـفـت روز را, حيض و بقيه را استحاضه قرار دهد,واحوط آن است که آنچه را ماه اول , حيض قرار داده , در مـاهـهـاى بـعـد هـم همان مقدار را حيض قرار دهد ولى اگر صاحب عادت وقتيه باشد وعـادت او در روزهـاى وسـط يـا آخـر خون باشد, بايد شش روز يا هفت روز وسط يا آخر را که در عادت است , حيض قرار دهد.