طلاق مبارات (آیت الله حسین وحید خراسانی)

طلاق مبارات

مسأله 2595 :

اگر زن و شوهر از يکديگر کراهت داشته باشند و زن مالى به مرد بدهد که او را طلاق دهد ، آن طلاق را مبارات گويند .

مسأله 2596 :

اگر شوهر بخواهد صيغهء مبارات را بخواند ، چنانچه مثلا اسم زن فاطمه باشد بگويد : " بارأت زوجتي فاطمة على ما بذلت فهي طالق " - يعنى من و زنم فاطمه در مقابل آنچه او بذل کرده از هم جدا شديم ، پس او رها است ، و اگر ديگرى را وکيل کند وکيل بايد بگويد : " بارأت زوجة موکلي فاطمة على ما بذلت فهي طالق " يا بگويد : " عن قبل موکلي بارأت زوجته فاطمة على ما بذلت فهي طالق " و لزوم گفتن " فهي طالق " در صيغه هاى ذکر شده مبنى بر احتياط واجب است ، و اگر به جاى " على ما بذلت " " بما بذلت " بگويد اشکال ندارد .

مسأله 2597 :

صيغهء طلاق خلع و مبارات بايد به عربى صحيح خوانده شود ، ولى اگر زن براى آن که مال خود را به شوهر ببخشد ، مثلا به فارسى بگويد : براى طلاق فلان مال را به تو بخشيدم ، اشکال ندارد ، و اگر مرد نتوانست به صيغهء عربى طلاق بدهد ، بنابر احتياط واجب وکيل بگيرد ، و اگر نتوانست وکيل هم بگيرد ، به هر لفظى که مرادف صيغهء عربى باشد طلاق خلع و مبارات بدهد صحيح است .

مسأله 2598 :

اگر زن در بين عده ء طلاق خلع يا مبارات از بخشش خود برگردد ، شوهر مى تواند رجوع کند ، و بدون عقد دوباره او را به زوجيت خود برگرداند .

مسأله 2599 :

مالى را که شوهر براى طلاق مبارات مى گيرد ، بايد بيشتر از مهر نباشد ، ولى در طلاق خلع اگر بيشتر باشد ، اشکال ندارد .