طلاق خلع (آیت الله محمد فاضل لنکرانی (ره))

طلاق خُلْع

مسأله 2678 :

طلاق زنى را که به شوهرش مايل نيست و مهر يا مال ديگر خود را به او مى بخشد که طلاقش دهد طلاق خلع گويند.

مسأله 2679 :

اگر شوهر بخواهد صيغه طلاق را بخواند چنانچه اسم زن مثلا فاطمه باشد پس از بذل مى گويد: زَوْجَتى فاطِمَهُ خالَعْتُها عَلى ما بَذَلَتْ هِىَ طالِقٌ

[450]

(يعنى زنم فاطمه را در مقابل چيزيکه بذل نموده طلاق خلع دادم او رها است) و جمله «هى طالق» بنابر احتياط واجب است.

مسأله 2680 :

اگر زن کسى را وکيل کند که مهر او را به شوهرش ببخشد و شوهر، همان کس را وکيل کند که زن را طلاق دهد، چنانچه مثلا اسم شوهر محمد و اسم زن فاطمه باشد وکيل صيغه طلاق را اينطور مى خواند: عَنْ مُوکِّلَتى فاطِمَةَ بَذَلْتُ مَهْرَهَا لِمُوَکِّلِى مُحَمَّد لِيَخْلَعَها عَلَيْهِ پس از آن بدون فاصله مى گويد: زَوْجَةُ مُوَکِّلى خالَعْتُها عَلى ما بَذَلَتْ هِىَ طالِقٌ و اگر زن کسى را وکيل کند که غير از مهر چيز ديگرى را به شوهر او ببخشد که او را طلاق دهد وکيل بايد به جاى کلمه (مهرها) آن چيز را بگويد، مثلا اگر صد تومان داده بايد بگويد: بَذَلْتُ مَأَةَ تُومانْ.

طلاق مبارات

مسأله 2681 :

اگر زن و شوهر يکديگر را نخواهند و زن مهر خود يا مال ديگرى را به مرد ببخشد که او را طلاق دهد آن طلاق را مبارات گويند.

مسأله 2682 :

اگر شوهر بخواهد صيغه مبارات را بخواند چنانچه مثلا اسم زن فاطمه باشد، بايد بگويد: بارَأْتُ زَوْجَتِى فاطِمَةَ عَلى مَهْرِها فَهِىَ طالِق يعنى مبارات کردم زنم فاطمه را در مقابل مهر او پس او رها است و اگر ديگرى را وکيل کند، وکيل بايد بگويد: بارَأْتُ زَوْجَةَ مُوَکِّلى فاطِمَةَ عَلى مَهْرِها فَهِىَ طالِقٌ و در هر دو صورت اگر به جاى کلمه (عَلى مَهْرِها) (بِمَهْرها) بگويد اشکال ندارد.

مسأله 2683 :

صيغه طلاق خلع و مبارات بايد به عربى صحيح خوانده شود، ولى اگر زن براى آن که مال خود را به شوهر ببخشد مثلا به فارسى بگويد براى طلاق فلان مال را به تو بخشيدم اشکال ندارد.

مسأله 2684 :

اگر زن در بين عدّه طلاق خلع، يا مبارات از بخشش خود برگردد، شوهر مى تواند رجوع کند و بدون عقد دوباره او را زن خود قرار دهد.

مسأله 2685 :

مالى را که شوهر براى طلاق مبارات مى گيرد، بايد بيشتر از مهر نباشد بلکه احتياط واجب آنستکه کمتر باشد ولى در طلاق خلع اگر بيشتر باشد اشکال ندارد.

[451]