نیت (آیت الله محمد فاضل لنکرانی (ره))

نـيّـت

مسأله 1632 :

لازم نيست انسان نيت روزه را از قلب خود بگذراند يا مثلاً بگويد فردا را روزه مى گيرم، بلکه همينقدر که براى انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب کارى که روزه را باطل مى کند انجام ندهد کافى است براى اينکه يقين کند تمام اين مدت را روزه بوده بايد مقدارى پيش از اذان صبح، و مقدارى هم بعد از مغرب از انجام کارى که روزه را باطل مى کند خوددارى نمايد.

مسأله 1633 :

در روزه واجب معين مثل رمضان از اول شب تا اذان صبح هر وقت نيت روزه فردا بکند اشکال ندارد، و اگر نداند يا فراموش کند که ماه رمضان است يا واجب معين ديگر، و پيش از ظهر ملتفت شود چنانچه کارى که روزه را باطل مى کند انجام نداده باشد بايد نيت کند و روزه او صحيح است، و اگر کارى که روزه را باطل مى کند انجام داده باشد، يا بعد از ظهر ملتفت شود روزه او باطل مى باشد ولى بايد تا مغرب کارى که روزه را باطل مى کند انجام ندهد، و بعداً آن روزه را قضاء نمايد. اما وقت روزه مستحبى از اول شب است تا موقعى که به اندازه نيت کردن به مغرب وقت مانده باشد، که اگر تا اين وقت کارى که روزه را باطل مى کند انجام نداده باشد و نيت روزه مستحبى کند روزه او صحيح است.

مسأله 1634 :

کسى که پيش از اذان صبح بدون نيت روزه خوابيده است; اگر پيش از ظهر بيدار شود و نيت کند روزه او صحيح است، چه روزه او واجب باشد چه مستحب و اگر بعد از ظهر بيدار شود نمى تواند نيت روزه واجب نمايد.

مسأله 1635 :

اگر بخواهد غير روزه رمضان روزه ديگرى بگيرد بايد آنرا معين نمايد مثلاً نيت کند که روزه قضاء يا روزه نذر مى گيرم، ولى در ماه رمضان لازم نيست

[266]

نيت کند که روزه ماه رمضان مى گيرم، بلکه اگر نداند ماه رمضان است يا فراموش نمايد و روزه ديگرى را نيت کند، روزه ماه رمضان حساب مى شود.

مسأله 1636 :

اگر بداند که ماه رمضان است، و عمداً نيت روزه غير رمضان کند، نه روزه رمضان حساب مى شود، و نه روزه اى که قصد کرده است.

مسأله 1637 :

اگر پيش از اذان صبح نيت کند و مست شود، و در بين روز به هوش آيد، بنابر احتياط واجب بايد روزه آن روز را تمام نمايد و قضاى آنرا نيز بجا آورد.

مسأله 1638 :

اگر پيش از اذان صبح نيت کند و بى هوش شود و در بين روز به هوش آيد، بنابر احتياط واجب بايد روزه آن روز را تمام نمايد، و اگر تمام نکرد قضاى آنرا بجا آورد.

مسأله 1639 :

اگر پيش از اذان صبح نيت کند و بخوابد، و بعد از مغرب بيدار شود روزه اش صحيح است.

مسأله 1640 :

اگر مثلاً به نيت روز اول ماه رمضان روزه بگيرد بعد بفهمد دوم يا سوم بوده روزه او صحيح است.

مسأله 1641 :

اگر نداند يا فراموش کند که ماه رمضان است و پيش از ظهر ملتفت شود; چنانچه کارى که روزه را باطل مى کند انجام داده باشد، يا بعداز ظهر ملتفت شود که ماه رمضان است روزه او باطل مى باشد، ولى بايد تا مغرب کارى که روزه را باطل مى کند انجام ندهد، و بعد از رمضان هم قضا آن را بگيرد.

مسأله 1642 :

اگر بچه پيش از اذان صبح ماه رمضان بالغ شود بايد روزه بگيرد، و اگر بعد از اذان بالغ شود روزه آنروز بر او واجب نيست.

مسأله 1643 :

کسى که براى بجا آوردن روزه ميتى اجير شده اگر روزه مستحبى بگيرد اشکال ندارد، ولى کسى که روزه قضا دارد نمى تواند روزه مستحبى بگيرد، و اگر روزه واجب ديگرى دارد بنابر احتياط واجب نمى تواند روزه مستحبى بگيرد، و چنانچه فراموش کند و روزه مستحبى بگيرد در صورتى که پيش از ظهر يادش بيايد روزه مستحبى او بهم مى خورد، مى تواند نيت خود را به روزه واجب برگرداند، و اگر بعد از ظهر ملتفت شود روزه او باطل است، و اگر بعد از مغرب يادش بيايد روزه اش صحيح است.

مسأله 1644 :

اگر در ماه رمضان پيش از ظهر کافر مسلمان شود و از اذان صبح

[267]

تا آنوقت کارى که روزه را باطل مى کند انجام نداده باشد احتياط واجب آن است که نيت کند و روزه بگيرد و اگر روزه نگرفت قضا کند.

مسأله 1645 :

اگر مريض پيش از ظهر ماه رمضان خوب شود و از اذان صبح تا آن وقت کارى که روزه را باطل مى کند انجام نداده باشد، بايد نيت روزه کند و آن روز را روزه بگيرد، و چنانچه بعد از ظهر خوب شود روزه آن روز بر او واجب نيست.

مسأله 1646 :

انسان مى تواند در هر شب از ماه رمضان براى روزه فرداى آن نيت کند و بهتر است که شب اول ماه هم نيت روزه همه ماه را بنمايد.

مسأله 1647 :

روزى را که انسان شک دارد آخر شعبان است يا اول رمضان، واجب نيست روزه بگيرد، و اگر بخواهد روزه بگيرد نمى تواند نيت روزه رمضان کند، ولى اگر نيت روزه قضاء و مانند آن بنمايد چنانچه بعد معلوم شود رمضان بوده از رمضان حساب مى شود.

مسأله 1648 :

اگر روزى را که شک دارد آخر شعبان است يا اول رمضان به نيت روزه قضاء يا روزه مستحبى و مانند آن روزه بگيرد، و در بين روز بفهمد که ماه رمضان است بايد نيت روزه رمضان کند، و لو اينکه بعد از ظهر ملتفت شود، و اگر به نيت رمضان روزه بگيرد باطل است و لو اينکه در واقع رمضان باشد.

مسأله 1649 :

اگر در روزه واجب معينى مثل روزه رمضان از نيت روزه گرفتن برگردد، روزه اش باطل است ولى چنانچه نيت کند که چيزى را که روزه را باطل مى کند انجام دهد در صورتى که آن را انجام ندهد روزه اش صحيح است. همين طور در روزه مستحبى و روزه واجب غير معين اگر پيش از ظهر دوباره نيت روزه کند، روزه او صحيح است.