نيّت
مسأله 1621 :
لازم نيست انسان نيّت روزه را از قلب خود بگذراند يا مثلاً بگويد: فردا را روزه مى‌گيرم، بلکه همين قدر که براى انجام فرمان خداوند عالم از اذان صبح تا مغرب کارى که روزه را باطل مى‌کند انجام ندهد کافى است و براى آن که يقين کند تمام اين مدّت را روزه بوده، بايد مقدارى پيش از اذان صبح و مقدارى هم بعد از مغرب از انجام کارى که روزه را باطل مى‌کند خوددارى نمايد.
مسأله 1622 :
انسان مى‌تواند در هر شب از ماه رمضان براى روزه فرداى آن نيّت کند و بهتر است که شب اوّل ماه هم، نيّت روزه همه ماه را بنمايد.
مسأله 1623 :
از اوّل شب ماه رمضان تا اذان صبح هر وقت نيّت روزه فردا بکند اشکال ندارد.
مسأله 1624 :
وقت نيّت روزه مستحبّى از اوّل شب است تا موقعى که به اندازه نيّت کردن به مغرب وقت مانده باشد که اگر تا اين وقت کارى که روزه را باطل مى‌کند انجام نداده باشد و نيّت روزه مستحبّى کند روزه او صحيح است.
مسأله 1625 :
کسى که پيش از اذان صبح بدون نيّت روزه خوابيده است، اگر پيش از ظهر بيدار شود و نيّت کند، روزه او صحيح است چه روزه او واجب باشد چه مستحب. و اگر بعد از ظهر بيدار شود، نمى‌تواند نيّت روزه واجب نمايد ولى احتياطاً تا آخر روز امساک کند.
مسأله 1626 :
اگر بخواهد غير روزه رمضان روزه ديگرى بگيرد بايد آن را معيّن نمايد، مثلاً نيّت کند که روزه قضا يا روزه نذر مى‌گيرم. ولى در ماه رمضان لازم نيست نيّت کند که روزه ماه رمضان مى‌گيرم، بلکه اگر نداند ماه رمضان است يا فراموش نمايد، و روزه ديگرى را نيّت کند روزه ماه رمضان حساب مى‌شود.
مسأله 1627 :
اگر بداند ماه رمضان است و عمداً نيّت روزه غير رمضان کند، نه روزه رمضان حساب مى‌شود و نه روزه‌اى که قصد کرده است.
مسأله 1628 :
اگر مثلاً به نيّت روزه اوّل ماه روزه بگيرد، بعد بفهمد دوم يا سوم بوده، روزه او صحيح است.
مسأله 1629 :
اگر پيش از اذان صبح نيّت کند و بى هوش شود و در بين روز به هوش آيد، بنابر احتياط واجب بايد روزه آن روز را تمام نموده و قضاى آن را نيز به جا آورد.
مسأله 1630 :
اگر پيش از اذان صبح نيّت کند و مست شود و در بين روز به هوش آيد احتياط واجب آن است که روزه آن روز را تمام کند و قضاى آن را هم بجا آورد.
مسأله 1631 :
اگر پيش از اذان صبح نيّت کند و بخوابد و بعد از مغرب بيدار شود، روزه‌اش صحيح است.
مسأله 1632 :
اگر نداند يا فراموش کند که ماه رمضان است و پيش از ظهر ملتفت شود، چنانچه کارى که روزه را باطل مى‌کند انجام نداده باشد، بايد نيّت کند و روزه او صحيح است. و اگر کارى که روزه را باطل مى‌کند انجام داده باشد، يا بعد از ظهر ملتفت شود که ماه رمضان است روزه او باطل مى‌باشد، ولى بايد تا مغرب کارى که روزه را باطل مى‌کند انجام ندهد و بعد از رمضان هم آن روزه را قضا نمايد.
مسأله 1633 :
اگر بچّه پيش از اذان صبح ماه رمضان بالغ شود بايد روزه بگيرد و اگر بعد از اذان بالغ شود، روزه آن روز بر او واجب نيست.
مسأله 1634 :
کسى که براى بجا آوردن روزه ميّتى اجير شده، اگر روزه مستحبّى‌بگيرد اشکال ندارد. ولى کسى که روزه قضا يا روزه واجب ديگرى دارد، نمى‌تواند روزه مستحبّى بگيرد، و چنانچه فراموش کند و روزه مستحب بگيرد، در صورتى که پيش از ظهر يادش بيايد، روزه مستحبّى او به هم مى‌خورد و مى‌تواند نيّت خود را به روزه واجب برگرداند و اگر بعد از ظهر ملتفت شود، روزه او باطل است و اگر بعد از مغرب يادش بيايد، روزه اش صحيح است گرچه بى اشکال نيست.
مسأله 1635 :
اگر غير از روزه ماه رمضان روزه معيّن ديگرى بر انسان واجب باشد مثلاً نذر کرده باشد که روز معيّنى را روزه بگيرد، چنانچه عمداً تا اذان صبح نيّت نکند، روزه‌اش باطل است، و اگر نداند که روزه آن روز بر او واجب است يا فراموش کند و پيش از ظهر يادش بيايد چنانچه کارى که روزه را باطل مى‌کند، انجام نداده باشد و نيّت کند روزه او صحيح وگرنه باطل مى‌باشد.
مسأله 1636 :
اگر براى روزه واجب غير معيّنى مثل روزه کفّاره عمداً تا نزديک ظهر نيّت نکند اشکال ندارد، بلکه اگر پيش از نيّت تصميم داشته باشد که روزه نگيرد، يا ترديد داشته باشد که بگيرد يا نه، چنانچه کارى که روزه را باطل مى‌کند انجام نداده باشد و پيش از ظهر نيّت کند، روزه او صحيح است.
مسأله 1637 :
اگر در ماه رمضان، پيش از ظهر کافر مسلمان شود و از اذان صبح تا آن وقت کارى که روزه را باطل مى‌کند انجام نداده باشد نمى‌تواند روزه بگيرد و قضا هم ندارد.
مسأله 1638 :
اگر مريض پيش از ظهر در ماه رمضان خوب شود و از اذان صبح تا آن وقت کارى که روزه را باطل مى‌کند انجام نداده باشد، بايد نيّت روزه کند و آن روز را روزه بگيرد و چنانچه بعد از ظهر خوب شود، روزه آن روز بر او واجب نيست.
مسأله 1639 :
روزى را که انسان شکّ دارد آخر شعبان است يا اوّل رمضان، واجب نيست روزه بگيرد و اگر بخواهد روزه بگيرد نمى‌تواند نيّت روزه رمضان کند ولى اگر نيّت روزه قضا و مانند آن بنمايد چنانچه بعد معلوم شود رمضان بوده، از رمضان حساب مى‌شود.
مسأله 1640 :
اگر روزى را که شکّ دارد آخر شعبان است يا اوّل رمضان به نيّت روزه قضا يا روزه مستحبّى و مانند آن روزه بگيرد و در بين روز بفهمد که ماه رمضان است، بايد نيّت روزه رمضان کند.
مسأله 1641 :
اگر در روزه واجب معيّنى مثل روزه رمضان از نيّت روزه گرفتن برگردد چنانچه توبه کند و مبطلى انجام نداده باشد روزه‌اش صحيح است؛ ولى چنانچه نيّت کند که چيزى را که روزه را باطل مى‌کند بجا آورد در صورتى که آن را انجام ندهد روزه‌اش باطل نمى‌شود.
مسأله 1642 :
در روزه مستحب و روزه واجبى که وقت آن معيّن نيست، مثل روزه کفّاره، اگر قصد کند کارى که روزه را باطل مى‌کند انجام دهد، يا مردّد شود که بجا آورد يا نه، چنانچه بجا نياورد و پيش از ظهر دوباره نيّت روزه کند، روزه او صحيح است.