2ـ زمين
مسأله 200 :
اگر پاى انسان يا ته کفش او بر اثر راه رفتن روى زمين نجس، نجس شود با راه رفتن روى زمين پاک، يا کشيدن بر زمين، پاک مى شود، به شرط اين که زمين پاک و خشک باشد و عين نجاست زايل گردد و نيز بايد زمين خاک، يا سنگ، يا آجر فرش، يا سيمان و يا مانند آن باشد. امّا با راه رفتن روى فرش و حصير و سبزه، کف پا و ته کفش نجس، پاک نمى شود.
مسأله 201 :
هرگاه روى زمينى که با چوب فرش شده راه برود پاک شدن کف پا و ته کفش نجس مشکل است، ولى با راه رفتن روى آسفالت پاک مى شود.
مسأله 202 :
براى پاک شدن کف پا و ته کفش اگر مختصرى راه برود يا پا را بر زمين کشد کافى است، ولى بهتراست لااقل پانزده ذراع (تقريباً 5/7 متر) راه برود.
مسأله 203 :
لازم نيست کف پا و يا ته کفش، تر باشد، بلکه اگر خشک هم باشد با راه رفتن پاک مى شود، وجود رطوبت غير مسرى در زمين نيز ضرر ندارد.
مسأله 204 :
مقدارى از اطراف پا و کفش که با راه رفتن روى زمين آلوده نجس مى شود آن هم اگر به زمين برسد پاک مى گردد، ولى پاک شدن کف دست يا زانوى کسى که با دست و زانو راه مىورد محلّ اشکال است و همچنين پاهاى مصنوعى و ته عصا و نعل چهارپايان و چرخ اتومبيل و مانند اينها.
[49]
مسأله 205 :
ذرّات کوچکى از نجاست که جز با آب، پاک نمى شود هرگاه در کف پا يا ته کفش باقى بماند ضررى ندارد، همچنين باقى ماندن بو و رنگ.
مسأله 206 :
داخل کفش به واسطه راه رفتن پاک نمى شود و پاک شدن کف جوراب به واسطه راه رفتن نيز محلّ اشکال است، مگر اين که جوراب چرمى و مانند آن باشد که به جاى کفش از آن استفاده شود.