احکام نبش قبر (آیت الله سید محمد علوی گرگانی)

نبش قبر

مسأله 647 :

نبش قبر مسلمان يعني شکافتن قبر او اگرچه طفل يا ديوانه باشد، حرام است ولي اگر بدنش از بين رفته وخاک شده باشد اشکال ندارد.

مسأله 648 :

نبش قبر امامزاده‌ها وشهدا وعلما وصلحا اگرچه سالها بر آنها گذشته باشد، حرام است.

مسأله 649 :

شکافتن قبر در چند مورد حرام نيست:

اوّل آن که ميّت در زمين غصبي دفن شده باشد ومالک زمين راضي نشود که در آنجا بماند.

دوم آن که کفن يا چيز ديگري که با ميّت دفن شده غصبي باشد وصاحب آن راضي نشود که در قبر بماند و همچنين است اگر چيزي از مال خود ميّت که بورثه او رسيده با او دفن شده باشد وورثه راضي نشوند که آن چيز در قبر بماند، ولي اگر وصيّت کرده در مواردي که وصيّت او هم نافذ باشد دعا يا قرآن يا انگشتري را با او دفن کنند، براي بيرون آوردن اينها نمي‌توانند قبر را بشکافند.

سوم آن که ميّت بي غسل يا بي کفن دفن شده باشد، يا بفهمند غسلش باطل بوده يا بغير دستور شرع کفن شده، يا در قبر او را رو به قبله نگذاشته‌اند.

چهارم آن که براي ثابت شدن حقّي بخواهند بدن ميّت را ببينند.

پنجم آن که ميّت را در جايي که بي احترامي باوست مثل قبرستان کفّار يا جايي که کثافت وخاکرو به مي‌ريزند، دفن کرده باشند.

ششم آن که براي يک مطلب شرعي که اهميّت آن از شکافتن قبر بيشتر است، قبر را بشکافند، مثلاً بخواهند بچه زنده را از شکم زن حامله‌اي که دفنش کرده‌اند، بيرون آورند.

هفتم آن که بترسند درنده‌اي بدن ميّت را پاره کند، يا سيل او را ببرد، يا دشمن بيرون آورد.

هشتم آن که قسمتي از بدن ميّت را که با او دفن نشده بخواهند دفن کنند، ولي احتياط مستحبّ آن است که آن قسمت از بدن را طوري در قبر بگذارند که بدن ميّت ديده نشود.