نيت زکاة
مسأله 1965 :
انسان بايد زکاة را به قصد قربت ( يعنى براى انجام فرمان خداوند عالم ) بدهد, و در نيت معين کند که آنچه را مى دهد زکاة مال است يا زکاة فطره , ولى اگر مثلا زکاة گندم و جو بر او واجب باشد, لازم نيست معين کند چيزى را که مى دهد زکاة گندم است يا زکاة جو.
مسأله 1966 :
کسى که زکاة چند مال بر او واجب شده , اگر مقدارى زکاة بدهد و نيت هيچ کدام آنـهـا را نـکـنـد, چـنـانچه چيزى را که داده هم جنس يکى از آنها باشد, زکاة همان جنس حساب مـى شود, و اگر از قسم پول بدهد که هم جنس هيچ کدام آنها نباشد, به همه آنها قسمت مى شود, پـس کـسـى کـه زکـاة چـهل گوسفند و زکاة پانزده مثقال طلا بر او واجب است , اگر مثلا يک گـوسـفـند از بابت زکاة بدهد و نيت هيچ کدام آنها را نکند, زکاة گوسفند حساب مى شود, ولى اگـر مـقـدارى پـول نـقـره يـا اسـکـناس بدهد به زکاتى که براى گوسفند و طلا بدهکار است تقسيم مى شود.
مسأله 1967 :
اگـر کسى را وکيل کند که زکاة مال او را بدهد, موقعى که زکاة را به آن وکيل مى دهد نيت کند کافى است , و چنانچه وکيل کندکه زکاة او را از مالش اخراج کند, وکيل بايد نيت زکاة کند.
مسأله 1968 :
اگر بدون قصد قربت زکاة را به فقير بدهد و پيش از آنکه آن مال از بين برود, نيت زکاة کند, زکاة حساب مى شود.