مسائل متفرقه زناشوئى
مسأله 2452 :
کسى که بواسطه نداشتن زن به حرام مىافتد واجب است زن بگيرد.
مسأله 2453 :
اگر شوهر در عقد شرط کند که زن باکره باشد و بعد از عقد معلوم شود که باکره نبوده و بکارتش به نزديکى مردى با او از بين رفته بنابر احتياط نمىتواند عقد را به هم بزند ولى مىتواند با ملاحظه نسبت تفاوت بين مهر باکره و غير باکره را از مهرى که قرار داده اند بگيرد.
مسأله 2454 :
ماندن مرد و زن نامحرم در محل خلوتى که کسى در آنجا نيست و ديگرى هم نمىتواند وارد شود در صورتيکه احتمال فساد برود حرام است، ولى اگر طورى باشد که کس ديگر بتواند وارد شود، يا بچه اى که خوب و بد را مىفهمد در آنجا باشد يا احتمال فساد نرود اشکال ندارد.
مسأله 2455 :
اگر مرد مهر زن را در عقد معين کند و قصدش اين باشد که آنرا ندهد، عقد صحيح است ولى مهر را بايد بدهد.
مسأله 2456 :
مسلمانى که منکر خدا يا پيغمبر يا معاد يا از فرقه هائى بوده باشد که در مسأله (2406) گفته شد و يا حکم ضرورى دين يعنى حکمى را که مسلمانان جزء دين اسلام مىدانند مثل واجب بودن نماز و روزه در صورتيکه بداند آن حکم ضرورى دين است انکار کند مرتد مىشود، و احکامى که در مسائل آينده ذکر مىشود بر او مترتب است.
مسأله 2457 :
اگر زن پس از ازدواج بطورى که در مسأله پيش گفته شد مرتد شود، عقد او باطل مىگردد، وچنانچه شوهرش با او نزديکى نکرده باشد عده ندارد، و همچنين است اگر بعد از نزديکى مرتد شود ولى يائسه باشد اما اگر يائسه نباشد، بايد به دستورى که در احکام طلاق گفته خواهد شد، عده نگهدارد و مشهور آنست که اگر در بين عده مسلمان شود عقد او به حال خود باقى مىماند ولى اين حکم محل اشکال است و البته احتياط ترک نشود و معناى يائسه در مسأله (441) گذشت.
مسأله 2458 :
مردى که مسلمان زاده است، اگر مرتد شود، زنش بر او حرام مىشود، و بايد بمقدار عده وفات که در احکام طلاق گفته مىشود عده نگهدارد.
مسأله 2459 :
مردى که از پدر و مادر غير مسلمان به دنيا آمده و مسلمان شده اگر بعد از ازدواج مرتد شود، عقد او باطل مىگردد، و چنانچه با زنش نزديکى نکرده يا اين که زن يائسه باشد عده ندارد، و اگر بعد از نزديکى مرتد شود، و زن او در سن زنهائى باشد که حيض مىبينند بايد آن زن به مقدار عده طلاق که در احکام طلاق گفته مىشود عده نگهدارد، و مشهور آنست که اگر پيش از تمام شدن عده، شوهر او مسلمان شود عقد او به حال خود باقى مىماند ولى اين حکم نيز محل اشکال است و البته احتياط ترک نشود.
مسأله 2460 :
اگر زن در عقد با مرد شرط کند که او را از شهرى بيرون نبرد و مرد هم قبول کند، نبايد زن را بدون رضايتش از آن شهر بيرون ببرد.
مسأله 2461 :
اگر زنى از شوهر سابقش دخترى داشته باشد، شوهر بعدى مىتواند آن دختر را براى پسر خود که از اين زن نيست عقد کند و نيز اگر دخترى را براى پسر خود عقد کند، مىتواند با مادر آن دختر ازدواج نمايد.
مسأله 2462 :
اگر زنى از زنا آبستن شود، در صورتيکه خود آن زن يا مردى که با او زنا کرده، يا هردوى آنان مسلمان باشند، براى آن زن جايز نيست بچه را سقط کند.
مسأله 2463 :
اگر کسى با زنى زنا کند، چنانچه بعد از استبراء به نحوى که در مسأله (2408) گفته شد او را عقد کند وبچه اى از آنان پيدا شود، در صورتى که ندانند از نطفه حلال است يا حرام، آن بچه حلال زاده است.
مسأله 2464 :
اگر مرد نداند که زن در عده است و با او ازدواج کند چنانچه زن هم نداند و بچه اى از آنان به دنيا آيد، حلال زاده است و شرعا فرزند هر دو مىباشد. ولى اگر زن مىدانسته که در عده است وتزويج در عده جايز نيست شرعا بچه فرزند پدر است و در هر دو صورت عقد آنان باطل است وبه يکديگر حرام مىباشند.
مسأله 2465 :
اگر زن بگويد يائسه ام نبايد حرف او را قبول کرد ولى اگر بگويد شوهر ندارم، حرف او قبول مىشود.
مسأله 2466 :
اگر بعد از آن که انسان با زنى که گفت شوهر ندارم ازدواج کرد، و بعدا کسى بگويد آن زن شوهر داشته، چنانچه شرعا ثابت نشود که زن شوهر داشته نبايد حرف آن کس را قبول کرد.
مسأله 2467 :
تا دو سال پسر يا دختر تمام نشده، پدر نمىتواند او را از مادرش جدا کند. و احوط و اولى آنست که دختر را تا هفت سال از مادرش جدا نکند.
مسأله 2468 :
مستحب است در شوهر دادن دخترى که بالغه است يعنى مکلف شده عجله کنند، از حضرت صادق عليه السلام روايت شده که يکى از سعادتهاى مرد آنست که دخترش در خانه او حيض نبيند.
مسأله 2469 :
اگر زن مهر خود را به شوهر صلح کند، که زن ديگر نگيرد، واجب است که زن مهر را نگيرد و شوهر هم با زن ديگر ازدواج نکند.
مسأله 2470 :
کسى که از زنا بدنيا آمده، اگر زن بگيرد، و بچه اى پيدا کند آن بچه حلال زاده است.
مسأله 2471 :
هر گاه مرد در روزه ماه رمضان يا در حال حيض زن، با او نزديکى کند معصيت کرده، ولى اگر بچه اى از آنان بدنيا آيد حلال زاده است.
مسأله 2472 :
زنى که يقين دارد شوهرش در سفر مرده اگر بعد از عده وفات که مقدار آن در احکام طلاق گفته خواهد شد، شوهر کند وشوهر اول از سفر برگردد، بايد از شوهر دوم جدا شود وبه شوهر اول حلال است ولى اگر شوهر دوم با او نزديکى کرده باشد، زن بايد عده نگهدارد و شوهر دوم بايد مهر او را مطابق زنهائى که مثل او هستند بدهد ولى خرج عده ندارد.