احکام تلقیح مصنوعى (آیت الله سید محمد صادق روحانی)

احکام تلقيح مصنوعى

تلقيح مصنوعى عبارت از اين است که نطفه مردى را بگيرند وبا وسيله اى به زنى تزريق کنند واز اين راه آن زن حامله گردد واين عمل از لحاظ شرعى مسائلى دارد که ذيلا مورد بررسى قرار مى گيرد :

مسأله 1 :

هرگاه نطفه شوهرى را بگيرند وبه زن او ( اگر چه در شهر ديگر باشد ) تزريق کنند اشکال ندارد . اما اگر نطفه مرد اجنبى را به زن شوهر دار ويا بى شوهر تزريق کنند خالى از اشکال نيست واحتياط واجب در ترک آن است بلکه بعيد نيست که حرام باشد .

مسأله 2 :

هر گاه نطفه مرد اجنبى را بگيرند وبه زن بى شوهر تزريق کنند وزن حامله شود آن بچه ملحق به زن وان مرد است يعنى زن مادر وآن مرد پدر اوست واحکام بچه از ارث بردن ونفقه وغير اينها بر آن بچه مترتب مى شود .

مسأله 3 :

اگر نطفه مرد اجنبى را به زن شوهر درا تزريق کنند وزن حامله شود دو صورت دارد : يکى آنکه يقين داشته باشند که بچه از نطفه شوهر منعقد / صفحة 514 / نشده مثل اينکه شوهر يک سال باشد با آن زن همبستر نشده ونطفه او هم اگر چه با تزريق به رحم زن ريخته نشده باشد ، در اين صورت بچه به صاحب نطفه ( مرد اجنبى ) ملحق مى شود واحکام بچه بر او مترتب مى شود . صورت ديگر آنکه احتمال داده شود کودک از نطفه شوهر باشد ، در اين صورت بجه ملحق به شوهر است ودر هر دو صورت زنى که او را زائيده مادر او بشمار مى آيد وداراى احکام او است .

مسأله 4 :

اگر نطفه دو مرد يا بيشتر را به زنى تزريق کنند واو حامله شود واحتمال اينکه بچه از شوهرش باشد منتفى باشد يا اصلا شوهر نداشته باشد ، ظاهرا در اين فرض پدر بچه را با قرعه بايد تعيين کرد .

مسأله 5 :

اگر نطفه مردى را بگيرند ودر رحم مصنوعى قرار دهند وبچه متولد شود آن بچه به صاحب نطفه ملحق خواهد شد