احکام وضو
مسأله 323 :
هرگاه انسان وضو داشته و شک کند باطل شده يا نه، بنامى گذارد که وضوى او باقى است و بعکس اگر کسى وضو نداشته، شک دارد وضو گرفته يا نه، بنا مى گذارد که وضو نگرفته است.
مسأله 324 :
کسى که مى داند وضو گرفته و حدثى هم از او سر زده، مثلاً بول کرده، چنانچه نداند کداميک جلوتر بوده، بايد وضو بگيرد.
مسأله 325 :
کسى که در کارهاى وضو يا شرايط آن مثل پاک بودن آب و وجود مانع بر اعضاى وضو، زياد شک مى کند، بايد اعتنا نکند و مطابق معمول مردم انجام دهد.
مسأله 326 :
هرگاه بعد از نماز شک کند وضو گرفته يا نه، نماز او صحيح است، ولى براى نمازهاى بعد بايد وضو بگيرد.
مسأله 327 :
هرگاه در بين نماز شک کند که وضو گرفته يا نه، بنابر احتياط واجب نماز را تمام کند و بعد از آن وضو بگيرد و اعاده نمايد.
مسأله 328 :
هرگاه انسان مرضى دارد که بول او قطره قطره خارج مى شود، يا نمى تواند از بيرون آمدن غائط خود دارى کند، چنانچه مى داند که از اوّل وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن و نماز خواندن مهلت پيدا مى کند بايد نماز را در همان وقت مهلت بخواند و بايد به واجبات نماز قناعت کند و اذان و اقامه و قنوت را اگر مهلت نمى دهد ترک کند.
مسأله 329 :
اگر به مقدار وضو و نماز مهلت پيدا نمى کند ولى در بين نماز فقط چند مرتبه بول و غائط از او خارج مى شود بطورى که اگر بخواهد بعد از هر کدام
[68]
وضو بگيرد مشکل نيست، در اين صورت بايد بنابر احتياط واجب ظرف آبى پهلوى خود بگذارد و هر وقت چيزى از او خارج شد وضو بگيرد و بقيّه نماز را بخواند، امّا اگر چنان پى در پى از او خارج مى شود که اين کار براى او مشقّت بار است يک وضو کافى است.
مسأله 330 :
چنان که گفته شد هرگاه بول يا غائط طورى پى در پى از او خارج شود که وضو گرفتن بعد از هر دفعه براى او بسيار مشکل است، يک وضو کافى است، بلکه مى تواند دو نماز مانند ظهر و عصر را با همان يک وضو بخواند، اگر چه احتياط آن است که براى هر نماز يک وضو بگيرد.
مسأله 331 :
هرگاه اين گونه افراد با اختيار خود بول يا غائط کنند بايد وضو بگيرند.
مسأله 332 :
هرگاه مرضى دارد که نمى تواند از خارج شدن باد جلوگيرى کند، بايد بهوظيفه کسانى که نمى توانند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى کنند عمل نمايد.
مسأله 333 :
کسى که بول يا غائط پى در پى از او خارج مى شود بايد بعد از هر وضو فوراً مشغول نماز شود و براى به جا آوردن نماز احتياط و سجده و تشهّد فراموش شده، وضو گرفتن ديگرى لازم نيست، به شرط اين که ميان نماز و اين کارها فاصله اى نيندازد.
مسأله 334 :
کسى که بول يا غائط از او بى اختيار خارج مى شود بايد براى نماز به وسيله کيسه و مانند آن از آلودگى جاهاى ديگر بدن جلوگيرى کند و احتياط آن است که پيش از هر نماز مخرج را آب بکشد.
مسأله 335 :
کسانى که داراى چنين بيمارى هستند، اگر به آسانى قابل معالجه باشند واجب است معالجه کنند و اگر نکنند براى آنها اشکال دارد.
مسأله 336 :
کسانى که به چنين بيمارى مبتلا هستند پس از بهبودى لازم نيست نمازهايى را که در وقت بيمارى طبق دستورهاى بالا خوانده اند قضا نمايند، ولى اگر قبل از پايان وقت نماز بهبودى يابند بايد نمازى را که وقتش باقى است اعاده کنند (بنابر احتياط واجب).
[69]