احکام بيمه
مسأله 2957 :
بيمه قرار و عقدى است بين بيمه کننده و مؤسّسه يا شرکت يا شخص که بيمه را مى‌پذيرد، و اين عقد مثل ساير عقدها محتاج به ايجاب و قبول است و شرايطى که در موجب و قابل و عقد در ساير عقود، معتبر است در اين عقد نيز معتبر است و مى‌توان اين عقد را با هر لغتى و زبانى اجرا کرد.
مسأله 2958 :
در بيمه علاوه بر شرايطى که در ساير عقود است از قبيل بلوغ و عقل و اختيار و غير آنها، چند شرط معتبر است:
1 - تعيين مورد بيمه که فلان شخص است يا فلان مغازه است يا فلان کشتى يا اتومبيل يا هواپيما است.
2 - تعيين دو طرف عقد که اشخاص هستند، يا مؤسّسات، يا شرکت‌ها يا دولت.
3 - تعيين مبلغى که بايد بپردازند.
4 - تعيين اقساطى که بايد آن را بپردازند، و تعيين زمان اقساط.
5 - تعيين زمان بيمه که از اوّل فلان ماه يا سال تا چند ماه يا چند سال.
6 - تعيين خطرهايى که موجب خسارت مى‌شود، مثل حريق يا غرق يا سرقت يا وفات يا مرض و مى‌توان کلّيه آفاتى را که موجب خسارت مى‌شود، قرار دهند.
مسأله 2959 :
لازم نيست در قرار بيمه ميزان خسارت تعيين شود پس اگر قرار بگذارند که هر مقدار خسارت وارد شد، جبران کنند صحيح است.
مسأله 2960 :
صورت عقد بيمه چند نحو است: يکى آن که بيمه کننده بگويد: به عهده من فلان مقدار که در فلان زمان، ماهى فلان مقدار بدهم، در مقابل آن که خسارتى که به مغازه من مثلاً از ناحيه حريق يا دزدى وارد شد، جبران نمايى و طرف قبول کند، يا طرف بگويد بر عهده من خسارتى که به مؤسّسه شما وارد مى‌شود از ناحيه حريق يا دزدى مثلاً در مقابل آن که فلان مقدار بدهى و بايد تمام قيودى که در مسأله سابق ذکر شد، معلوم شود و قرارداد شود.
مسأله 2961 :
ظاهراً تمام اقسام بيمه صحيح باشد، با به کار بردن شرايطى که ذکر شد؛ چه بيمه عمر باشد، يا بيمه کالاهاى تجارتى، يا عمارات يا کشتى‌ها و هواپيماها و يا بيمه کارمندان دولت يا مؤسّسات، يا بيمه اهل يک قريه يا شهر. و بيمه، عقد مستقلّى است و مى‌توان به عنوان بعض عقود ديگر از قبيل صلح، آن را اجرا کرد.