1ـ نيّت
مسأله 865 :
نماز را بايد به قصد قربت يعنى براى اطاعت فرمان خدا انجام داد و لازم نيست نيّت را به زبان آورد و يا در اوّل نماز از قلب بگذراند، همين اندازه که اگر سوال کنند چه مى کنى، بتواند جواب دهد که براى خدا نماز مى خوانم کافى است.
مسأله 866 :
در موقع نيّت بايد قصد کند که نماز ظهر مى خواند يا عصر يا نمازهاى
[166]
ديگر و اگر فقط نيّت کند چهار رکعت نماز مى خوانم کافى نيست، بلکه نمازى را که مى خواند بايد در نيّت خود معيّن کند و احتياط واجب آن است که قضا و ادا بودن آن را نيز معيّن نمايد.
مسأله 867 :
نيّت بايد تا آخر نماز ادامه داشته باشد و اگر طورى غافل شود که نداند چه مى کند نمازش باطل است.
مسأله 868 :
هرکس براى ريا يعنى نشان دادن به مردم نماز يا عبادت ديگرى را انجام دهد علاوه بر اين که عبادتش باطل است گناه کبيره نيز انجام داده است و اگر خدا و مردم را هر دو در نظر بگيرد باز عملش باطل و گناه کبيره است.
مسأله 869 :
اگر قسمتى از نماز را به قصد ريا انجام دهد نماز باطل است، خواه قسمت واجب باشد مثل حمد و سوره، يا مستحب مانند قنوت، بنابراحتياط واجب.
مسأله 870 :
هرگاه اصل نماز را براى خدا مى خواند، ولى به قصد ريا آن را در مسجد يا در اوّل وقت يا با جماعت انجام مى دهد نمازش باطل است، ولى اگر براى ريا نيست بلکه نماز خواندن در اوّل وقت يا در مسجد براى او راحت تر است اشکالى ندارد.