متعه(عقد موقت، صیغه‌)‌‌ (آیت الله محمد فاضل لنکرانی (ره))

مُتعه يا صيغه

مسأله 2571 :

صيغه کردن زن اگر چه براى لذّت بردن هم نباشد صحيح است.

مسأله 2572 :

شوهر بيش از چهار ماه نبايد نزديکى با متعه خود را ترک کند.

مسأله 2573 :

زنى که صيغه مى شود اگر در عقد شرط کند که شوهر با او نزديکى نکند، عقد و شرط او صحيح است و شوهر فقط مى تواند لذتهاى ديگر از او ببرد، ولى اگر بعداً به نزديکى راضى شود، شوهر مى تواند با او نزديکى نمايد.

مسأله 2574 :

زنى که صيغه شده اگر چه آبستن شود حق خرجى ندارد.

مسأله 2575 :

زنى که صيغه شده حق همخوابى ندارد و از شوهر ارث نمى برد، و شوهر هم از او ارث نمى برد.

مسأله 2576 :

زنى که صيغه شده اگر نداند که حق خرجى و همخوابى ندارد عقد او صحيح است و براى آن که نمى دانسته، حقى به شوهر پيدا نمى کند.

مسأله 2577 :

زنى که صيغه شده، مى تواند بدون اجازه شوهر از خانه بيرون

[430]

برود، ولى اگر بواسطه بيرون رفتن، حق شوهر از بين مى رود بيرون رفتن او حرام است.

مسأله 2578 :

اگر زنى مردى را وکيل کند که به مدت و مبلغ معين او را براى خود صيغه نمايد، چنانچه مرد او را به عقد دائم خود درآورد يا به غير از مدت يا مبلغى که معين شده او را صيغه کند، وقتى آن زن فهميد اگر بگويد راضى هستم عقد صحيح و گر نه باطل است.

مسأله 2579 :

پدر و جد پدرى مى توانند براى محرم شدن، يک ساعت يا دو ساعت زنى را به عقد پسر نابالغ خود درآورند، و نيز مى توانند دختر نابالغ خود را براى محرم شدن، به عقد کسى درآورند ولى بايد آن عقد براى دختر مفسده نداشته باشد بلکه مصلحت داشته باشد.

مسأله 2580 :

اگر پدر يا جد پدرى، طفل خود را که در محل ديگرى است و نمى داند زنده است يا مرده، براى محرم شدن به عقد کسى در آورد، بر حسب ظاهر محرم بودن حاصل مى شود، و چنانچه بعداً معلوم شود که در موقع عقد آن دختر زنده نبوده عقد باطل است و کسانى که بواسطه عقد ظاهراً محرم شده بودند نامحرمند.

مسأله 2581 :

اگر مرد مدت صيغه را ببخشد، چنانچه با او نزديکى کرده، بايد تمام چيزى را که قرار گذاشته به او بدهد و اگر نزديکى نکرده بايد نصف آن را بدهد.

مسأله 2582 :

مرد مى تواند زنى را که صيغه او بوده و هنوز عده اش تمام نشده به عقد دائم يا موقت خود درآورد ولى بايد مدت صيغه تمام شده باشد يا مرد بقيه مدت را به زن بخشيده باشد.