دستور نماز احتیاط (آیت الله سید علی سیستانی)

دستور نماز احتياط

مسأله 1224 :

کـسـى که نماز احتياط بر او واجب است , بعد از سلام نماز بايد فورا نيت نماز احتياط کند و تکبير بگويد و حمد را بخواند و به رکوع رود و دو سجده نمايد , پس اگر يک رکعت نماز احتياط بر او واجب است , بعد از دو سجده تشهد بخواند و سلام دهد و اگر دو رکعت نماز احتياط بر او واجب است بعد از دو سجده , يک رکعت ديگر مثل رکعت اول بجا آورد و بعد از تشهد سلام دهد.

مسأله 1225 :

نـماز احتياط سوره و قنوت ندارد و بايد بنابر احتياط لازم آن را آهسته بخوانند و نيت آن را به زبان نياورند و احتياط مستحب آن است که بسم اللّه آن را هم آهسته بگويند.

مسأله 1226 :

اگر پيش از خواندن نماز احتياط بفهمد , نمازى که خوانده درست بوده , لازم نيست نماز احتياط را بخواند و اگر در بين نماز احتياط بفهمد , لازم نيست آن را تمام نمايد.

مسأله 1227 :

اگـر پيش از خواندن نماز احتياط بفهمد که رکعتهاى نمازش کم بوده , چنانچه کارى که نماز را بـاطـل مـى کـنـد انجام نداده , بايد آنچه را از نماز نخوانده بخواند و براى سلام بيجا بنابر احتياط لازم دو سجده سهو بنمايد.

و اگر کارى که نماز را باطل مى کند , انجام داده , مثلا پشت به قبله کرده , بايد نماز را دوباره بجا آورد.

مسأله 1228 :

اگـر بعد از نماز احتياط بفهمد کسرى نمازش به مقدار نماز احتياط بوده , مثلا در شک بين سه و چهار يک رکعت نماز احتياط بخواند , بعد بفهمد نماز را سه رکعت خوانده , نمازش صحيح است .

مسأله 1229 :

اگـر بـعد از خواندن نماز احتياط بفهمد کسرى نماز کمتر از نماز احتياط بوده , مثلا در شک بين دو و چهار , دو رکعت نماز احتياط بخواند , بعد بفهمد نماز را سه رکعت خوانده , بايد نماز را دوباره بخواند.

مسأله 1230 :

اگـر بـعد از خواندن نماز احتياط بفهمد کسرى نمازش بيشتر از نماز احتياط بوده , مثلا در شک بـيـن سه و چهار يک رکعت نماز احتياط بخواند , بعد بفهمد نماز را دو رکعت خوانده , چنانچه بعد از نماز احتياط کارى که نماز را باطل مى کند انجام داده , مثلا پشت به قبله کرده بايد نماز را دوباره بخواند و اگر کـارى کـه نماز را باطل مى کند انجام نداده , احتياط لازم آن است که در اين صورت نيز نمازش را دوباره بخواند و اکتفا به ضميمه کردن رکعت باقيمانده نکند.

مسأله 1231 :

اگر بين دو و سه و چهار شک کند و بعد از خواندن دو رکعت نماز احتياط ايستاده , يادش بيايد که نماز را دو رکعت خوانده , لازم نيست دو رکعت نماز احتياط نشسته را بخواند.

مسأله 1232 :

اگر بين سه و چهار شک کند و موقعى که يک رکعت نماز احتياط ايستاده را مى خواند يادش بيايد کـه نـماز را سه رکعت خوانده , بايد نماز احتياط را رها کند , و چنانچه پيش از داخل شدن در رکوع يادش آمـده باشد يک رکعت به طور متصل بخواند و نمازش صحيح است , و براى سلام زيادى بنابر احتياط لازم دو سجده سهو بنمايد و اگر پس از داخل شدن در رکوع يادش آمده باشد بايد نماز را دوباره بخواند و بنابر احتياط نمى تواند اکتفا به ضميمه کردن رکعت باقيمانده نمايد.

مسأله 1233 :

اگـر بين دو و سه و چهار شک کند و موقعى که دو رکعت نماز احتياط ايستاده را مى خواند يادش بيايد که نماز را سه رکعت خوانده , نظير آنچه در مسأله گذشته گفته شد در اينجا جارى است .

مسأله 1234 :

اگر در بين نماز احتياط بفهمد کسرى نمازش بيشتر يا کمتر از نماز احتياط بوده , نظير آنچه در مسأله ( 1232 ) گفته شد در اينجا مى آيد.

مسأله 1235 :

اگر شک کند نماز احتياطى را که بر او واجب بوده , بجا آورده يا نه , چنانچه وقت نماز گذشته به شـک خود اعتنا نکند و اگر وقت دارد , در صورتى که بين شک و نماز زياد طول نکشيده و کارى هم مثل رو گرداندن از قبله که نماز را باطل مى کند انجام نداده , بايد نماز احتياط را بخواند.

و اگـر کـارى که نماز را باطل مى کند بجا آورده يا بين نماز و شک او زياد طول کشيده بنابر احتياط لازم بايد نماز را دوباره بخواند.

مسأله 1236 :

اگر در نماز احتياط , بجاى يک رکعت دو رکعت بخواند , نماز احتياط باطل مى شود و بايد دوباره اصل نماز را بخواند و همچنين است - بنابر احتياط لازم - اگر در نماز احتياط رکنى را اضافه کند.

مسأله 1237 :

مـوقـعـى کـه مـشـغول نماز احتياط است اگر در يکى از کارهاى آن شک کند , چنانچه محل آن نـگذشته , بايد بجا آورد و اگر محلش گذشته , بايد به شک خود اعتنا نکند , مثلا اگر شک کند که حمد خوانده يا نه چنانچه به رکوع نرفته بايد بخواند و اگر به رکوع رفته بايد به شک خود اعتنا نکند.

مسأله 1238 :

اگـر در شماره رکعتهاى نماز احتياط شک کند , چنانچه طرف بيشتر شک نماز را باطل مى کند , بـايد بنا را بر کمتر بگذارد و اگر طرف بيشتر شک نماز را باطل نمى کند , بايد بنا را بر بيشتر بگذارد , مثلا موقعى که مشغول خواندن دو رکعت نماز احتياط است , اگر شک کند که دو رکعت خوانده يا سه رکعت , چـون طرف بيشتر شک نماز را باطل مى کند , بايد بنا بگذارد که دو رکعت خوانده و اگر شک کند که يک رکـعـت خـوانده يا دو رکعت , چون طرف بيشتر شک نماز را باطل نمى کند , بايد بنا بگذارد که دو رکعت خوانده است .

مسأله 1239 :

اگر در نماز احتياط چيزى که رکن نيست سهوا کم يا زياد شود , سجده سهو ندارد.

مسأله 1240 :

اگر بعد از سلام نماز احتياط شک کند که يکى از اجزاء يا شرايط آن را بجا آورده يا نه , به شک خود اعتنا نکند.

مسأله 1241 :

اگـر در نـماز احتياط , تشهد يا يک سجده را فراموش کند و در جاى خود تدارکش ممکن نباشد , احتياط واجب آن است که بعد از سلام نماز سجده را قضا نمايد.

مسأله 1242 :

اگـر نـماز احتياط و قضاى يک سجده يا دو سجده سهو بر او واجب شود , بايد اول نماز احتياط را بجا آورد.

مسأله 1243 :

حکم گمان در نماز نسبت به رکعات مثل حکم يقين است , مثلا اگر نداند که يک رکعت خوانده يـا دو رکـعـت و گـمان داشته باشد که دو رکعت خوانده بنا مى گذارد که دو رکعت است و اگر در نماز چـهـار رکعتى گمان دارد که چهار رکعت خوانده , نبايد نماز احتياط بخواند و اما نسبت به افعال گمان حکم شک را دارد , پس اگر گمان دارد رکوع کرده در صورتى که داخل سجده نشده است , بايد آن را بجا آورد و اگـر گـمـان دارد حـمـد را نـخوانده , چنانچه در سوره داخل شده باشد اعتنا به گمان ننمايد و نمازش صحيح است .

مسأله 1244 :

حـکـم شک و سهو و گمان در نمازهاى واجب يوميه و نمازهاى واجب ديگر فرق ندارد , مثلا اگر در نـمـاز آيات شک کند که يک رکعت خوانده يا دو رکعت , چون شک او در نماز دو رکعتى است , نمازش بـاطل مى شود و اگر گمان داشته باشد که دو رکعت يا يک رکعت است بر طبق گمان خود نماز را تمام مى نمايد.