احکام وضو
مسأله 305 :
کسي که در کارهاي وضو وشرائط آن مثل پاک بودن آب وغصبي نبودن آن خيلي شک مي‌کند، بايد به شکّ خود اعتنا نکند.
مسأله 306 :
اگر شک کند که وضوي او باطل شده يا نه بنا مي‌گذارد که وضوي او باقيست ولي اگر بعد از بول استبراء نکرده ووضو گرفته باشد و بعد از وضو رطوبتي از او بيرون آيد که نداند بول است يا چيز ديگر وضوي او باطل است.
مسأله 307 :
کسي که شک دارد وضو گرفته يا نه بايد وضو بگيرد.
مسأله 308 :
کسي که مي‌داند وضو گرفته وحدثي هم از او سر زده، مثلاً بول کرده، اگر نداند کدام جلوتر بوده، چنانچه پيش از نماز است، بايد وضو بگيرد، و اگر در بين نماز است بايد نماز را بشکند ووضو بگيرد، و اگر بعد از نماز است نمازي که خوانده صحيح است وبراي نمازهاي بعد بايد وضو‌بگيرد.
مسأله 309 :
اگر بعد از وضو يا در بين آن يقين کند که بعضي از جاها را نشسته يا مسح نکرده است، چنانچه رطوبت جاهايي که پيش از آن است خشک شده، بايد دوباره وضو بگيرد و اگر خشک نشده بايدجايي را که فراموش کرده و آنچه بعد از آن است بشويد يا مسح کند و اگر در بين وضو در شستن يا مسح کردن جايي شک کند بايد به همين دستور عمل نمايد.
مسأله 310 :
اگر بعد از نماز شک کند که وضو گرفته يا نه نماز صحيح است، ولي بايد براي نمازهاي بعد وضو بگيرد.
مسأله 311 :
اگر در بين نماز شک کند وضو گرفته يا نه، احتياطاً نماز را تمام کند، و بايد وضو بگيرد ونماز را دوباره بخواند.
مسأله 312 :
اگر بعد از نماز شک کند که قبل از نماز وضوي او باطل شده يا بعد از نماز، نمازي که خوانده صحيح است.
مسأله 313 :
اگر انسان مرضي دارد که بول او قطره قطره مي‌ريزد، يا نمي‌تواند از بيرون آمدن غائط خودداري کند، چنانچه يقين دارد که از اول وقت نماز تا آخر آن به مقدار وضو گرفتن ونماز خواندن مهلت پيدا مي‌کند، بايد نماز را در وقتي که مهلت پيدا مي‌کند بخواند و اگر مهلت او به مقدار کارهاي واجب نماز است، بايد در وقتي که مهلت دارد، فقط کارهاي واجب نماز را بجا آورد و کارهاي مستحبّ آن مانند اذان واقامه وقنوت راترک کند.
مسأله 314 :
اگر به مقدار وضو ونماز مهلت پيدا نمي‌کند و در بين نماز چند دفعه بول يا غائط از او خارج مي‌شود، که اگر بخواهد بعد از هر دفعه وضو بگيرد سخت نيست بايد ظرف آبي پهلوي خود بگذارد و هر وقت بول يا غائط از او خارج شد، فوراً وضو بگيرد وبقيه نماز را بخواند و احتياط مستحب آن است که همان نماز را دوباره با يک وضو بخواند و اگر در بين آن نماز وضوي او باطل شد اعتنا نکند.
مسأله 315 :
کسي که بول يا غائط طوري پي در پي از او خارج مي‌شود که وضو گرفتن بعد از هر دفعه براي او سخت است، اگر بتواند مقداري از نماز را با وضو بخواند، بايد براي هر نماز يک وضو بگيرد.
مسأله 316 :
کسي که بول يا غائط پي در پي از او خارج مي‌شود، اگر نتواند هيچ مقدار از نماز را با وضو بخواند، احتياط واجب آن است که براي هر نماز يک وضو بگيرد.
مسأله 317 :
اگر مرضي دارد که نمي‌تواند از خارج شدن باد جلوگيري کند، بايد بوظيفه کساني که نمي‌توانند از بيرون آمدن غائط خودداري کنند عمل‌نمايد.
مسأله 318 :
کسي که بول يا غائط پي در پي از او خارج مي‌شود، بايد براي هر نمازي وضو بگيرد وفوراً مشغول نماز شود، ولي براي بجا آوردن سجده وتشهّد فراموش شده که بايد بعد از نماز انجام داد، در صورتي که آنها را بعد از نماز فوراً بجا بياورد، وضو گرفتن لازم نيست، ولي براي نماز احتياط وضو گرفتن احتياطاً لازم است.
مسأله 319 :
کسي که بول او قطره قطره مي‌ريزد بايد براي نمازبوسيله کيسه‌اي که در آن پنبه يا چيز ديگري است که از رسيدن بول به جاهاي ديگر جلوگيري مي‌کند، خود را حفظ نمايد، و احتياط واجب آن است که پيش از هر نماز مخرج بول را آب بکشد احتياط استحبابي آن است که کيسه را تطهير کند، و نيز کسي که نمي‌تواند از بيرون آمدن غائط خودداري کند، چنانچه ممکن باشد بايد به مقدار نماز از رسيدن غائط به جاهاي ديگر جلوگيري نمايد، و احتياط واجب آن است که اگر مشقّت ندارد، براي هر نماز مخرج غائط را آب بکشد.
مسأله 320 :
کسي که نمي‌تواند از بيرون آمدن بول وغائط خودداري کند در صورتي که ممکن باشد بايد به مقدار نماز از خارج شدن بول وغائط جلوگيري نمايد، اگرچه خرج داشته باشد، بلکه اگر مرض او بآساني معالجه شود، احتياط واجب آن است که خود را معالجه نمايد.
مسأله 321 :
کسي که نمي‌تواند از بيرون آمدن بول وغائط خودداري کند، بعد از آن که مرض او خوب شد، لازم نيست نمازهايي را که در وقت مرض مطابق وظيفه‌اش خوانده قضا نمايد ولي اگر در بين وقت نماز مرض او خوب شود، احتياطاً بايد نمازي را که در آن وقت خوانده دوباره بخواند.