زمين
مسأله 184 :
زمـيـن بـا چهار شرط کف پا و ته کفش را پاک مى کند , اول : آنکه زمين پاک باشد , دوم : آنکه بنابر احـتـياط خشک باشد , سوم : آنکه بنابر احتياط لازم نجاست از ناحيه زمين حاصل شده باشد چهارم : آنکه اگر عين نجس مثل خون و بول يا متنجس مثل گلى که نجس شده در کف پا و ته کفش باشد به واسطه راه رفـتـن يـا ماليدن پا به زمين برطرف شود و چنانچه قبلا عين نجاست برطرف شده باشد با راه رفتن يا مـاليدن پا به زمين بنابر احتياط لازم پاک نمى شود و نيز زمين بايد خاک يا سنگ يا آجر فرش و مانند اينها باشد و با راه رفتن روى فرش , حصير و سبزه کف پا و ته کفش نجس پاک نمى شود.
مسأله 185 :
پاک شدن کف پا و ته کفش نجس , به واسطه راه رفتن روى آسفالت و روى زمينى که با چوب فرش شده محل اشکال است .
مسأله 186 :
بـراى پـاک شدن کف پا و ته کفش بهتر است مقدار پانزده ذراع دست يا بيشتر راه بروند , اگرچه به کمتر از پانزده ذراع يا ماليدن پا به زمين نجاست برطرف شود.
مسأله 187 :
لازم نيست کف پا و ته کفش نجس تر باشد , بلکه اگر خشک هم باشد به راه رفتن پاک مى شود.
مسأله 188 :
بـعـد از آنـکه پا يا ته کفش نجس به راه رفتن پاک شد , مقدارى از اطراف آن هم که معمولا به گل آلوده مى شود پاک مى گردد.
مسأله 189 :
کسى که با دست و زانو راه مى رود , اگر کف دست يا زانوى او نجس شود , پاک شدن آن با راه رفتن محل اشکال است .
و همچنين است ته عصا , ته پاى مصنوعى , نعل چهار پايان , چرخ اتومبيل و درشکه و مانند اينها.
مسأله 190 :
اگـر بـعـد از راه رفـتن , بو يا رنگ يا ذره هاى کوچکى از نجاست که ديده نمى شود , در کف پا يا ته کـفـش بـماند اشکال ندارد , اگر چه احتياط مستحب آن است که به قدرى راه بروند که آنها هم برطرف شوند.
مسأله 191 :
توى کفش به واسطه راه رفتن پاک نمى شود.
و پاک شدن کف جوراب به واسطه راه رفتن محل اشکال است مگر اينکه کف آن از چرم يا مانند آن باشد.