غسل مسّ ميّت
مسأله 550 :
اگر کسى بدن انسان مرده‌اى را که سرد شده و او را غسل نداده‌اند مس کند (يعنى جايى از بدن خود را به بدن او برساند)، بايد غسل «مسّ ميّت» نمايد، خواه در خواب مس کند يا در بيدارى، با اختيار باشد يا بى اختيار، حتى اگر باطن ميّت را نيز مس کرده باشد، بايد غسل کند بلکه بنابر احتياط واجب، مسّ بدن مرده‌اى که او را به جاى غسل تيمّم داده‌اند و يا هر سه غسل او با آب خالص و بدون سِدر و کافور انجام شده است نيز همين حکم را دارد.
مسأله 551 :
براى مسّ مرده‌اى که تمام بدن او سرد نشده غسل واجب نيست، اگر چه جايى را که سرد شده مس نمايد.
مسأله 552 :
رساندن ناخن و استخوان به ناخن واستخوان ميّت، باعث واجب شدن غسل است و همچنين اگر موى خود را به بدن ميّت يا بدن خود را به موى ميّت يا
(106)
موى خود را به موى ميّت برساند، اگر عرفا مسّ ميّت به آن صدق کند، غسل واجب است.
مسأله 553 :
براى مسّ بچه مرده، حتى بچّه سقط شده‌اى که چهار ماه او تمام شده، غسل مسّ ميّت واجب است، بلکه بهتر است براى مسّ بچّه سقط شده‌اى که از چهار ماه کمتر دارد نيز غسل کند.
مسأله 554 :
اگر بچّه چهار ماهه‌اى مرده به دنيا بيايد و بدن او سرد شده باشد و عرفا بر تماس بدن مادر با بدن او در حين تولد، مسّ ميّت صدق کند، مادر او بنابر احتياط واجب بايد غسل مسّ ميّت کند.
مسأله 555 :
بچّه‌اى که بعد از مردن مادر و سرد شدن بدن او به دنيا مى‌آيد، اگر عرفا بر تماس بدن او با بدن مادرش در حين تولد، مسّ ميت صدق کند، وقتى بالغ شد احتياط واجب آن است که غسل مسّ ميّت کند.
مسأله 556 :
اگر انسان ميّتى را که سه غسل او کاملاً تمام شده مس نمايد، غسل بر او واجب نمى‌شود، ولى اگر پيش از آن که غسل سوم او تمام شود جايى از بدن او را مس کند، اگرچه غسل سوم آنجا تمام شده باشد، بايد غسل مسّ ميّت نمايد.
مسأله 557 :
اگر ديوانه يا بچه نابالغى ميّت را مس کند، بعد از آن که ديوانه، عاقل يا بچّه، بالغ شد بايد غسل مسّ ميّت نمايد، اگرچه غسل بچّه غير بالغ مميز نيز بنابر اقوى صحيح است.
مسأله 558 :
اگر از بدن انسان زنده و يا مرده قسمتى که داراى استخوان است جدا شود و پيش از آن که قسمت جدا شده را غسل دهند انسان آن را مس نمايد، بايد غسل مسّ ميّت کند، ولى اگر قسمتى که جدا شده استخوان نداشته باشد، چنانچه از بدن انسان زنده جدا شده باشد، براى مسّ آن غسل واجب نيست، ولى اگر از بدن مرده‌اى که او را غسل نداده‌اند جدا شده باشد، بنابر احتياط واجب مسّ آن موجب غسل مى‌شود.
مسأله 559 :
براى مسّ استخوان و دندانى که از مرده جدا شده و آن را غسل نداده‌اند، بنابر احتياط واجب بايد غسل کرد، ولى براى مسّ استخوان و يا دندانى که از زنده جدا شده و گوشت ندارد، غسل لازم نيست.
(107)
مسأله 560 :
اگر چند ميّت را مس کند يا يک ميّت را چند بار مس نمايد، يک غسل کافى است.
مسأله 561 :
بنابر احتياط واجب براى مسّ بدن شهيدى که او را غسل ميّت نمى‌دهند و همچنين براى مسّ بدن کسى که پيش از اجراى قصاص يا حد، غسل ميّت انجام داده است، بايد غسل مسّ ميّت انجام داد.
مسأله 562 :
مسّ ناف بچه بعد از افتادن آن موجب غسل نمى‌شود.
مسأله 563 :
براى کسى که بعد از مسّ ميّت غسل نکرده است، توقف در مسجد وجماع و خواندن سوره‌هايى که سجده واجب دارند، مانعى ندارد، ولى بنابر احتياط واجب بايد براى انجام نماز و عبادات ديگرى که صحّت آنها منوط به وضو مى‌باشد، غسل مسّ ميّت انجام دهد.
مسأله 564 :
اگر کسى که غسل مسّ ميّت کرده بخواهد نماز بخواند، چنانچه قبلاً وضو نداشته، احتياطا بايد وضو نيز بگيرد. حکم عبادات ديگرى که صحت آنها منوط به وضو مى‌باشد نيز همين است.
مسأله 565 :
حدث اصغر و اکبر در اثناى غسل مسّ ميّت ضررى به صحت آن نمى‌رساند، ولى اگر در اثناى آن دوباره ميّتى را مس کند، بايد غسل را از سر بگيرد.