وقت نافله های یومیه (آیت الله سید محمد حسینی شاهرودی)

وقت نافله هاى يوميه

مسأله 776 :

نافله نماز ظهر پيش از نماز ظهر خوانده مى شود و وقت آن از اول ظهر است تا موقعى که آن مقدار از سايه شاخص که بعد از ظهر پيدا مى شود، به اندازه دو هفتم آن شود، مثلاً اگر درازاى شاخص هفت وجب باشد، هر وقت مقدار سايه اى که بعد از ظهر پيدا مى شود به دو وجب رسيد، آخر وقت نافله ظهر است.

مسأله 777 :

نافله عصر پيش از نماز عصر خوانده مى شود و وقت آن تا موقعى است که آن مقدار از سايه شاخص که بعد از ظهر پيدا مى شود، به چهار هفتم آن برسد. و چنانچه بخواهد نافله ظهر يا نافله عصر را بعد از وقت آنها بخواند، بايد نافله ظهر را بعد از نماز ظهر و نافله عصر را بعد از نماز عصر بخواند و بنابر احتياط واجب نيت ادا و قضا نکند.

مسأله 778 :

وقت نافله مغرب بعد از تمام شدن نماز مغرب است تا وقتى که سرخى طرف مغرب که بعد از غروب کردن آفتاب در آسمان پيدا مى شود از بين برود، اگر چه دور نيست که وقت او امتداد داشته باشد به امتداد وقت خود مغرب تا وقت مختص به عشاء.

مسأله 779 :

وقت نافله عشا بعد از تمام شدن نماز عشا تا نصف شب است و بهتر است بعد از نماز عشا بلافاصله خوانده شود.

مسأله 780 :

نافله صبح پيش از نماز صبح خوانده مى شود و وقت آن بعد از فجر اول است تا وقتى که سرخى طرف مشرق پيدا شود. و نشانه فجر اول در وقت نماز صبح گفته شد. و ممکن است نافله صبح را بعد از نافله شب بلافاصله بخواند.

مسأله 781 :

وقت نافله شب از نصف شب است، تا اذان صبح و بهتر است نزديک اذان صبح خوانده شود.

مسأله 782 :

مسافر و کسى که براى او سخت است نافله شب را بعد از نصف شب بخواند، مى تواند آنرا در اول شب بجا آورد.