احکام حنوط
مسأله 502 :
بعد از غسل، واجب است ميّت را حنوط کنند. يعنى به پيشانى و کف دست ها و سر زانوها و سر دو انگشت بزرگ پاهاى او کافور بگذارند. و مستحب است به سر بينى ميّت هم کافور بمالند و بايد کافور، ساييده و تازه باشد و اگر به واسطه کهنه بودن، عطر او از بين رفته باشد کافى نيست.
مسأله 503 :
احتياط مستحب آن است که اول کافور را به پيشانى ميّت بمالند و در جاهاى ديگر هم ترتيب لازم نيست.
مسأله 504 :
کسى که براى حج، احرام بسته است، اگر پيش از تمام کردن سعى صفا و مروه بميرد، حنوط کردن او جايز نيست و نيز اگر در احرام عمره پيش از آن که موى خود را کوتاه کند بميرد نبايد او را حنوط کنند.
مسأله 505 :
زنى که شوهر او مرده و هنوز عده اش تمام نشده، اگرچه حرام است خود را خوشبو کند ولى چنانچه بميرد حنوط او واجب است.
مسأله 506 :
مکروه است ميّت را با مشک و عنبر و عود و عطرهاى ديگر خوشبو کنند يا براى حنوط اينها را با کافور مخلوط نمايند.
مسأله 507 :
مستحب است، قدرى تربت حضرت سيّد الشّهدا(عليه السلام) را با کافور مخلوط کنند ولى بايد از آن کافور به جاهايى که بى احترامى مى شود نرسانند و نيز بايد تربت به قدرى زياد
صفحه 194
نباشد، که وقتى با کافور مخلوط شد، آن را کافور نگويند.
مسأله 508 :
اگر کافور به اندازه غسل و حنوط نباشد بنابر احتياط واجب غسل را مقدم دارند و اگر براى هفت عضو نرسد پيشانى را مقدم دارند.
مسأله 509 :
مستحب است دو چوب تر و تازه در قبر، همراه ميّت بگذارند.