احکام ازدواج و زناشويى
ازدواج سنّت پيامبر اکرم صلى‌الله‌عليه‌و‌آله‌وسلم و از محبوب‌ترين نهادها در نزد پروردگار و موجب رحمت و کثرت رزق و طرد بى‌بندوبارى و فحشا از جامعه است(1) و خداوند متعال جامعه اسلامى را به ايجاد عُلقه ازدواج بين زنان و مردان مجرّد امر فرموده و وعده فضل و گشايش بر آنان داده است.(2) علاقه به خانواده و همسر، از اخلاق انبياء و نشانه کثرت ايمان است به گونه‌اى که پيامبر اکرم صلى‌الله‌عليه‌و‌آله‌وسلم علاقه به همسر را در رديف علاقه به نماز و شميم عطر قرار داده است(3). در روايات آمده است: آنگاه که خداوند متعال اراده مى‌کند خير دنيا و آخرت را به مسلمانى ارزانى دارد، به وى قلبى خاشع و زبانى ذاکر و جسمى صابر و همسرى مؤمن عطا مى‌کند که به هنگام نظر به او مسرور شود و در غياب شوهرش از خود و اموال او پاسدارى کند(4) و نيز در روايت آمده است: اگر مردى به خواستگارى آمده که دين، اخلاق و امانتدارى او را مى‌پسنديد، خواستگارى او را بپذيريد در غير اين صورت فتنه و فساد عظيمى زمين را فرا خواهد گرفت.(5)
مسأله 2809 :
با عقد ازدواج، زن به مرد و مرد به زن حلال مى‌شوند. عقد ازدواج بر دو قسم است:
-----------------------------
1 ـ وسائل الشيعة، چاپ آل البيت، باب 1 از «أبواب مقدّمات النکاح»،ج20،ص13 و ما بعد آن.
2 ـ نور(24):32.
3 ـ وسائل الشيعة، چاپ آل البيت، باب 3 از «أبواب مقدّمات النکاح»،ح4 و 5،ج20،ص22 و 23.
4 ـ همان، باب 8،ح8،ص40.
5 ـ همان، باب 27،ح2 و 3،ص72 و 73.
(530)
اوّل: «عقد دائم» و آن عقدى است که مدّت ندارد و به واسطه آن زن و مرد تا پايان زندگى به هم حلال مى‌شوند و همسرى را که به اين صورت عقد مى‌شود، «همسر دائم» مى‌گويند.
دوم: «عقد موقّت» و يا «مُتْعه» و آن عقدى است که با آن زن و مرد به طور موقّت و تا زمان محدودى به هم حلال مى‌شوند و زنى را که به اين صورت عقد مى‌شود، «همسر موقّت» مى‌گويند.