احکام لباس نمازگزار
مسأله :
نماز خواندن در زير لحاف يا روى تشک نجس يا ابريشم خالص و مانند اينها اشکال ندارد مگر آنکه صدق لباس کند و مجرد روى خود کشيدن يا روى آن خوابيدن و نماز خواندن مانعى ندارد.
مسأله :
کسى که لباس ندارد يا لباس دارد و جايز نيست در آن نماز بخواند، اگر ممکن باشد بايد تهيه نمايد گرچه به خريدن يا عاريه نمودن باشد ولى اگر تهيه نمودن براى او مشقّت داشته باشد بايد به دستورى که براى برهنگان گفته شد نماز بخواند.
مسأله :
اگر مرد لباس زنانه و زن لباس مردانه بپوشد در صورتى که زىّ و روش خود قرار دهد حرام است، بنابراين پوشيدن آن به طور موقّت نظير تعزيه‌ها و يا پوشيدن زن لباس مرد را براى دفع سرما مانعى ندارد و در هر صورت اگر با آن لباس نماز بخواند نماز صحيح است.
مسأله :
پوشيدن لباسى که پارچه يا رنگ يا دوخت آن براى کسى که مى‌خواهد آن را بپوشد معمول نيست در صورتى که زىّ خود قرار دهد حرام است بنابراين پوشيدن به طور موقّت نظير فيلمها مانعى ندارد و در هر صورت اگر با آن لباس نماز بخواند نمازش صحيح است.
مسأله :
پوشيدن لباس اعداء دين نظير کراوات و پاپيون در صورتى که زىّ و روش خود قرار دهد حرام است ولى اگر با آن لباس نماز بخواند نمازش صحيح است.
مسأله :
اگر در بدن يا لباس نمازگزار خون زخم يا جراحت يا دمل باشد، چنانچه طورى است که آب کشيدن بدن يا لباس يا عوض کردن لباس براى بيشتر مردم يا براى خصوص او سخت است، تا وقتى که زخم يا جراحت يا دمل خوب نشده است، مى‌تواند با آن خون نماز بخواند و همچنين است اگر چرکى که با خون بيرون آمده يا دوايى که روى زخم گذاشته‌اند و نجس شده، در بدن يا لباس او باشد.
مسأله :
اگر جايى از بدن يا لباس که با زخم فاصله دارد به واسطه زخم نجس شود، جايز نيست با آن نماز بخواند. ولى اگر مقدارى از بدن يا لباس که معمولاً به واسطه زخم آلوده‌مى‌شود، به آن زخم نجس‌شود، نماز خواندن با آن مانعى‌ندارد.
مسأله :
اگر از توى دهان و بينى و مانند اينها خونى به بدن يا لباس برسد، نبايد با آن نماز بخواند. ولى با خون بواسير مى‌شود نماز خواند گرچه دانه‌هايش در داخل باشد.
مسأله :
اگر چند زخم در بدن باشد و به طورى نزديک هم باشند که يک زخم حساب شود، تا وقتى همه خوب نشده‌اند، نماز خواندن با خون آنها اشکال ندارد، ولى اگر به قدرى از هم دور باشند که هر کدام يک زخم حساب شود، هر کدام که خوب شد بايد براى نماز بدن و لباس را از خون آن آب بکشد.
مسأله :
اگر بدن يا لباس به مقدار کمتر از درهم (تقريباً به اندازه ناخن بزرگ) به خون آلوده باشد نماز خواندن با آن جايز است به شرط اينکه از خون حيض نباشد و بنابر احتياط مستحب از خون نفاس ،استحاضه ،خون سگ و خوک، کافر، مردار و يا حيوان حرام گوشت نيز نباشد.
مسأله :
هرگاه خون در چند جاى بدن يا لباس باشد در صورتى که روى هم کمتر از درهم باشد نماز خواندن با آن اشکال ندارد.
مسأله :
خونى که به لباس بى‌آستر بريزد و به پشت آن برسد، يک خون حساب مى‌شود همينطور اگر خون روى لباسى که آستر دارد بريزد و به آستر آن برسد نيز يک خون حساب مى‌شود.
مسأله :
اگر خون بدن يا لباس کمتر از درهم باشد و رطوبتى به آن برسد در صورتى که خون و رطوبتى که به آن رسيده به اندازه درهم يا بيشتر شود و اطراف را آلوده کند، نماز با آن باطل است.
مسأله :
اگر بدن يا لباس خونى نباشد ولى به واسطه رسيدن به خون نجس شود اگر مقدارى که نجس شده کمتر از درهم باشد، مى‌شود با آن نماز خواند.
مسأله :
اگر لباسهاى کوچک نمازگزار مثل عرقچين و جوراب که نمى‌شود با آنها عورت را پوشاند نجس باشد چنانچه از مردار يا حيوان حرام گوشت درست نشده باشد، نماز با آنها صحيح است و نيز اگر با انگشترى نجس نماز بخواند اشکال ندارد.
مسأله :
اگر چيز نجسى نظير لباس و دستمال گرچه بشود با آن عورت را پوشاند همراه نمازگزار باشد اشکال ندارد.
مسأله :
زنى که پرستار بچّه است و بيشتر از يک لباس ندارد، هرگاه شبانه روزى يک مرتبه لباس خود را آب بکشد، گرچه تا روز ديگر لباس به بول بچّه نجس شود، مى‌تواند با آن لباس نماز بخواند. و نيز اگر بيشتر از يک لباس دارد ولى ناچار است که همه آنها را بپوشد، چنانچه شبانه روزى يک مرتبه همه آنها را آب بکشد کافى است.
مسأله :
شش چيز در لباس نمازگزار مستحب است که از آن جمله است:
1 - عمامه با تحت الحنک.
2 - پوشيدن عبا.
3 - پوشيدن لباس سفيد.
4 - پوشيدن پاکيزه‌ترين لباسها.
5 - استعمال بوى خوش.
6 - دست کردن انگشترى عقيق.
مسأله :
هشت چيز در لباس نمازگزار مکروه است و از آن جمله است:
1 - پوشيدن لباس سياه.
2 - پوشيدن لباس کثيف.
3 - پوشيدن لباس تنگ.
4 - پوشيدن لباس شرابخوار.
5 - پوشيدن لباس کسى که از نجاست پرهيز نمى‌کند.
6 - پوشيدن لباسى که نقش صورت دارد.
7 - باز بودن دکمه‌هاى لباس.
8 - دست کردن انگشترى که نقش صورت دارد.