لباس نمازگزار (آیت الله حسین مظاهری)

لباس نمازگزار

مسأله :

مرد بايد در حال نماز، گرچه کسى او را نمى‌بيند عورتين خود را بپوشاند و بهتر است از ناف تا زانو را هم بپوشاند.

مسأله :

زن بايد در موقع نماز، تمام بدن حتّى سر و موى خود را بپوشاند ولى پوشاندن صورت به مقدارى که در وضو شسته مى‌شود و دستها تا مچ و پاها تا مچ لازم نيست، امّا براى آنکه اطمينان کند که مقدار واجب را پوشانده است بايد مقدارى از اطراف صورت و قدرى پايين‌تر از مچ را هم بپوشاند.

مسأله :

موقعى که انسان قضاى سجده يا تشهّد فراموش شده را بجا مى‌آورد، بلکه در موقع سجده سهو هم بايد خود را مثل موقع نماز بپوشاند.

مسأله :

اگر انسان عمداً جايى را که در نماز بايد بپوشاند، نپوشاند نمازش باطل است ولى اگر از روى ندانستن مسأله باشد لازم نيست نمازش را دوباره بخواند.

مسأله :

اگر در بين نماز بفهمد جايى که بايد بپوشاند، پيداست بايد آن را بپوشاند و چنانچه پوشاندن آن ممکن نباشد نماز او باطل است ولى اگر بعد از نماز بفهمد نمازش اشکال ندارد.

مسأله :

انسان بايد در نماز بدن خود را بپوشاند گرچه با برگ درختان باشد، ولى گِل ساتر نيست.

مسأله :

اگر چيزى ندارد که در نماز خود را با آن بپوشاند چنانچه احتمال دهد که پيدا مى‌کند، بايد نماز را تأخير بيندازد.

مسأله :

اگر براى پوشاندن خود چيزى نداشته باشد، در صورتى که نامحرم او را مى‌بيند بايد نشسته نماز بخواند و عورت خود را با ران خود بپوشاند، و اگر کسى او را نمى‌بيند ايستاده نماز بخواند و جلوى خود را با دست بپوشاند و در هر دو حال رکوع و سجود را با اشاره انجام دهد.

مسأله :

لباس نمازگزار شش شرط دارد:

شرط اوّل: لباس و بدن نمازگزار پاک باشد و اگر کسى عمداً و در حال اختيار و با علم، با بدن و لباس نجس نماز بخواند نمازش باطل است، ولى اگر در حال ناچارى يا ندانستن اينکه لباس يا بدن او نجس است يا ندانستن مسأله باشد، مانعى ندارد.

مسأله :

اگر فراموش کند که بدن يا لباسش نجس است و در بين نماز يا بعد از آن يادش بيايد، بايد نماز را دوباره بخواند و اگر وقت گذشته قضا نمايد.

مسأله :

کسى که در وسعت وقت مشغول نماز است اگر در بين نماز بدن يا لباس او نجس شود بايد در بين نماز، اگر مى‌تواند بدن يا لباس را آب بکشد يا اگر چيز ديگرى عورت او را پوشانده لباس را بيرون آورد و اگر نمى‌تواند بايد نماز را بشکند و با بدن و لباس پاک نماز بخواند و کسى که در تنگى وقت نماز مى‌خواند اگر مى‌تواند بايد بدن يا لباس را تطهير کند و اگر نمى‌تواند بايد اگر ممکن است لباس را بيرون آورد و به دستورى که براى برهنگان گفته شد نماز را تمام کند و اگر ممکن نيست بايد با همان حال نماز را تمام کند و نمازش صحيح است.

مسأله :

کسى که در پاک بودن بدن يا لباس خود شک دارد، چنانچه نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد که بدن يا لباسش نجس بوده، نماز او صحيح است.

مسأله :

اگر لباس را آب بکشد و اطمينان کند که پاک شده است و با آن نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد پاک نشده نمازش صحيح است.

مسأله :

هرگاه اطمينان کند خونى که در بدن يا لباس اوست خون نجسى است که نماز با آن صحيح است، مثلاً اطمينان کند خون زخم و دمل است، چنانچه بعد از نماز بفهمد خونى بوده که نماز با آن باطل است، نمازش صحيح است.

مسأله :

کسى که يک لباس دارد اگر بدن و لباسش نجس شود و به اندازه آب کشيدن يکى از آنها آب داشته باشد چنانچه بتواند لباسش را بيرون آورد بايد بدن را آب بکشد و نماز را به دستورى که براى برهنگان گفته شد بجا آورد و اگر به واسطه سرما يا عذر ديگر نتواند لباس را بيرون آورد هر يک از بدن يا لباس را مى‌تواند آب بکشد چه نجاست هر دو مساوى باشد يا نباشد.

مسأله :

کسى که دو لباس دارد، اگر بداند يکى از آنها نجس است و نتواند آنها را آب بکشد و نداند کداميک از آنهاست، چنانچه وقت دارد بايد با هر يک، يک نماز بخواند، ولى اگر وقت تنگ است بايد نماز را به دستورى که براى برهنگان گفته شد بجا آورد و لازم نيست آن نماز را با لباس پاک قضا نمايد.

مسأله :

شرط دوّم: لباس نمازگزار بنابر احتياط بايد مباح باشد و اگر کسى عمداً و با اختيار و با علم به غصبى بودن لباس و با علم به مسأله در لباس غصبى نماز بخواند بنابر احتياط نماز را اعاده نمايد ولى اگر سهواً يا در صورت ناچارى يا ندانستن اينکه لباس غصبى است يا ندانستن مسأله باشد، اعاده لازم نيست.

مسأله :

اگر فراموش کند که لباس او غصبى است و با آن نماز بخواند، اگر خودش غصب کرده باشد، بهتر است آن نماز را دوباره بخواند.

مسأله :

اگر نداند يا فراموش کند که لباس او غصبى است و در بين نماز بفهمد، اگر مى‌تواند آن را بيرون بياورد و اگر نمى‌تواند، بنابر احتياط نماز را بشکند و با لباس غير غصبى نماز بخواند.

مسأله :

اگر با پولى که خمس يا زکات آن را نداده لباس بخرد احتياط آن است که با آن لباس نماز نخواند.

مسأله :

شرط سوّم: بايد لباس نمازگزار از اجزاى حيوان مرده‌اى که خون جهنده دارد نباشد و اگر کسى عمداً و در حال اختيار و با دانستن اينکه لباس او از مردار است و با علم به مسأله، در آن نماز بخواند نماز او باطل است ولى اگر سهواً يا در حال ناچارى يا ندانستن اينکه لباس او از مردار است يا ندانستن مسأله باشد اشکال ندارد.

مسأله :

اگر از چيزى مانند مو و پشم حيوان مرده که روح ندارد لباس تهيه کرده باشند نماز خواندن در آن اشکال ندارد و همچنين اگر چيزى از آن مانند گوشت و پوست و مو و پشم و استخوان همراه نمازگزار باشد مانعى ندارد.

مسأله :

با لباسهاى چرمى که از بازار مسلمين تهيه مى‌شود اگر شک داشته باشد که از حيوانى است که ذبح شرعى شده يا نه، مى‌توان نماز خواند امّا با لباسهاى چرمى که از ممالک غير اسلامى آورده‌مى‌شودنماز با آن جايزنيست ولى اگر شکّ داشته باشد که چرم‌مصنوعى است يا چرم واقعى نماز خواندن با آن اشکال‌ندارد.

مسأله :

شرط چهارم: لباس نمازگزار بايد از حيوان حرام گوشت نباشد و اگر کسى عمداً و در حال اختيار و با دانستن اينکه لباس او از حيوان حرام گوشت است و با علم به مسأله در آن نماز بخواند نماز او باطل است ولى اگر سهواً يا در حال ناچارى يا ندانستن اينکه لباس او از حيوان حرام گوشت است يا ندانستن مسأله باشد اشکال ندارد.

مسأله :

اگر چيزهايى از حيوان حرام گوشت همراه نمازگزار باشد نظير موى گربه و مرواريد و تکمه صدف و مانند اينها اشکال ندارد.

مسأله :

اگر شک داشته باشد که لباسى از حيوان حلال گوشت است يا حرام گوشت، اگر در مملکت اسلامى تهيه شده باشد نماز خواندن با آن مانعى ندارد ولى اگر در مملکت غير اسلامى تهيه شده باشد، در مثل پوست نماز باطل است و در مثل پشم و مو اشکال ندارد.

مسأله :

با پوست سنجاب و خز نماز خواندن اشکال ندارد.

مسأله :

شرط پنجم و ششم: پوشيدن‌لباس‌طلاباف و ابريشم‌خالص‌براى‌مرد حرام و نماز با آن باطل است و اگر کسى عمداً و در حال اختيار و با دانستن اينکه لباس او طلاباف يا ابريشم خالص است و با علم به مسأله، نماز در آن بخواند نماز او باطل است ولى اگر سهواً يا در حال ناچارى يا ندانستن اينکه لباس او طلاباف يا ابريشم خالص است ياندانستن مسأله باشد اشکال ندارد.

مسأله :

زينت کردن به طلا مثل آويختن زنجير طلا به سينه و انگشتر طلا به دست کردن و بستن ساعت مچى طلا و مانند اينها براى مرد حرام و نماز خواندن با آنها باطل است.

مسأله :

چيزهايى از ابريشم خالص و طلا که صدق لباس و زينت نمى‌کند و همچنين لباسهاى طلاباف و ابريشم که ساتر عورت نيستند نظير عرقچين و جوراب کوتاه و دستمال در نماز و غير نماز براى مرد اشکال ندارد.

مسأله :

پوشيدن لباس طلاباف و ابريشم خالص و زينت نمودن به طلا براى زنان در نماز و غير نماز اشکال ندارد بلکه استحباب زينت نمودن آنها به طلا در نماز خالى از وجه نيست.