مسأله ۲۴۷.:
اذان در چند مورد ساقط است و آن، جایی است که بین دو نماز - همراه با ترتیب - جمع شود؛ مانند ۱. نماز عصر در صورت جمع با نماز جمعه یا نماز ظهر؛ ۲. نماز عشاء در صورت جمع با نماز مغرب. در این موارد، اذان نماز اول برای هر دو نماز کافی است، مگر آنکه به اندازه کافی بین دو نماز فاصله شود. نافله عصر که پیش از نماز عصر اقامه می شود، چون هشت ركعت است، می تواند فاصله ایجاد کند؛ اما نافله مغرب که چهار رکعت است و بعد از نماز مغرب اقامه می شود، شاید نتواند فاصله لازم را ایجاد کند، از این رو اگر برای نماز عشاء اذان گفته می شود، رجائا (امید ثواب) باشد.
مسأله ۲۴۸.:
سقوط اذان برای نماز دوم در صورت جمع با نماز اول، مختص جایی نیست که جمع دو نماز در آن راجح است؛ مانند ۱. نماز عصر جمعه با نماز جمعه یا ظهر آن؛ ۲. نماز عصر روز نهم ذی الحجه با نماز ظهر آن؛ ۳. نماز عشاء شب عید قربان (شب دهم) با نماز مغرب، برای کسی که در مشعر است؛ ۴. نماز عصر زن مستحاضه با نماز ظهر او، نیز نماز عشای وی با نماز مغرب او؛ ۵. نماز کسی که نمی تواند خود را از ناقض طهارت مانند بول مدفوع و باد حفظ کند، از این رو بین دو نماز جمع میکند، بلکه در همه مواردی است که بین دو نماز همراه (ترتیب) جمع می شود. البته احتیاط در مورد اول تا سوم، ترک اذان برای نماز دوم است.
مسأله ۲۴۹.:
سقوط اذان در صورت جمع دو نماز - با رعایت ترتیب ۔ اختصاصی به نماز ادا ندارد و در نماز قضا نیز جاری است، حتی اگر بخواهد نماز قضای یک شبانه روز را با هم اقامه کند، اذان برای قضای نماز اول، کافی است.