نيت
مسأله 952 :
انسان بايد نماز را به قصد قربت - چنان که در وضو گذشت و با اخلاص به جا آورد ، و لازم نيست نيت را از قلب خود بگذراند ، يا بر زبان جارى کند ، مثل آن که بگويد : ( چهار رکعت نماز ظهر مى خوانم براى انجام فرمان خداوند ) بلکه در نماز احتياط جايز نيست به زبان بگويد .
مسأله 953 :
اگر در نماز ظهر يا در نماز عصر نيت کند که چهار رکعت نماز مى خوانم و معين نکند ظهر است يا عصر - نه تفصيلا و نه اجمالا - نماز او باطل است ، و مقصود از نيت اجمالى اين است که مثلا نسبت به نماز ظهر قصد کند که آنچه اول بر من واجب شده به جا مى آورم . و نيز کسى که مثلا قضاى نماز ظهر بر او واجب است ، اگر در وقت نماز ظهر بخواهد آن نماز قضا يا نماز ظهر را بخواند ، بايد نمازى را که مى خواند در نيت - اگر چه اجمالا - معين کند ، مثلا نسبت به قضاى نماز ظهر ، نيت کند آنچه را که اول به ذمهء من آمده به جا مى آورم .
مسأله 954 :
انسان بايد از اول تا آخر نماز به نيت خود باقى باشد ، پس اگر در بين نماز به طورى غافل شود که اگر بپرسند چه مى کنى ؟ نداند چه بگويد ، نمازش باطل است .
مسأله 955 :
انسان بايد فقط براى خداوند عالم نماز بخواند ، پس کسى که ريا کند ، يعنى براى نشان دادن به مردم نماز بخواند ، نمازش باطل است ، خواه فقط براى مردم باشد يا خدا و مردم هر دو را در نظر بگيرد .
مسأله 956 :
اگر قسمتى از نماز را هم براى غير خدا به جا آورد نمازش باطل است ، بلکه اگر نماز را براى خدا به جا آورد ولى براى نشان دادن به مردم در جاى مخصوصى مثل مسجد ، يا در وقت مخصوصى مثل اول وقت ، يا به طرز مخصوصى مثلا با جماعت نماز بخواند ، نمازش باطل است ، و بنابر احتياط واجب اگر مستحباتى را که ظرف آنها نماز است - مثل قنوت - براى غير خدا به جا آورد ، نمازش باطل است .