احکام روزه مسافر (آیت الله لطف الله صافی گلپایگانی)

احکام روزه مسافر

مسأله 1723 :

مـسافرى که بايد نمازهاى چهار رکعتى را در سفر دو رکعت بخواند,نبايد روزه بـگـيـرد, و مـسافرى که نمازش را تمام مى خواند - مثل کسى که شغلش مسافرت , يا سفر او سفر معصيت است - بايد در سفر روزه بگيرد.

مسأله 1724 :

مسافرت در ماه رمضان اشکال ندارد.

ولى اگر براى فرار از روزه باشد مکروه است .

مسأله 1725 :

اگر غير روزه رمضان روزه معين ديگرى بر انسان واجب باشد مثلانذر کرده باشد روز معينى را روزه بگيرد, بنا بر احتياط مستحب تا ناچار نشود, در آن روز مسافرت نکند و اگر در سفر باشد چنانچه ممکن است بنابر احتياط مستحب قصد کند که ده روز در جايى بماند و آن روز را روزه بگيرد.

مسأله 1726 :

اگر نذر کند روزه بگيرد وروز آن را معين نکند, نمى تواند آن را درسفر بجا آورد ولـى چنانچه نذر کند که روز معينى را در سفر روزه بگيرد, بايد آن را درسفر بجا آورد.

و نيز اگر نـذر کـنـد روز مـعينى را چه مسافر باشد يا نباشد, روزه بگيرد,بايد آن روز را اگرچه مسافر باشد روزه بگيرد.

مسأله 1727 :

مسافر مى تواند براى خواستن حاجت سه روز در مدينه طيبه روزه مستحبى بگيرد.

مسأله 1728 :

کسى که نمى داند روزه مسافر باطل است , اگر در سفر روزه بگيرد ودر بين روز مسأله را بفهمد, روزه اش باطل مى شود و اگر تا مغرب نفهمد, روزه اش صحيح است .

مسأله 1729 :

اگر فراموش کند که مسافر است , يا فراموش کند که روزه مسافرباطل مى باشد و در سفر روزه بگيرد, روزه اش باطل است .

مسأله 1730 :

اگر روزه دار بعد از ظهر مسافرت نمايد بايد روزه خود را تمام کند ودر صورتى که شـب نـيت سفر کرده باشد احتياط مستحب آن است که قضاى آن رابجا آورد.

و اگر پيش از ظهر مسافرت کند, وقتى به حد ترخص برسد, يعنى بجايى برسد که ديوار شهر را نبيند وصداى اذان آن را نـشنود بايد نيت روزه نداشته باشد واگر از شب , قصد سفر نکرده باشد, احتياط مستحب اتمام روزه و قـضـاى آن اسـت .

واگـر قـبل از ظهر به وطن برگردد ومفطر بجا نياورده باشد, به حد ترخص که رسيد,بايد نيت روزه نمايد وروزه اش صحيح است .

مسأله 1731 :

اگر مسافر پيش از ظهر به وطنش برسد, يا بجايى برسد که مى خواهد ده روز در آنـجـا بـماند, چنانچه کارى که روزه را باطل مى کند انجام نداده بايد آن روز را روزه بگيرد و اگر انجام داده نمى تواند آن روز را روزه بگيرد.

مسأله 1732 :

اگر مسافر بعد از ظهر به وطنش برسد, يا بجايى برسد که مى خواهد ده روز در آنجا بماند, نبايد آنروز را روزه بگيرد.

مسأله 1733 :

مسافر وکسى که از روزه گرفتن عذر دارد, مکروه است در روز ماه رمضان جماع نمايد و در خوردن وآشاميدن کاملا خود را سير کند.