4 - کثير الشک (کسى که زياد شک مىکند)
مسأله 1193 :
کثير الشک کسى است که زياد شک مىکند يا اين که حال او به نحوى باشد که در هر سه نماز لا اقل يک مرتبه شک کند، چنين شخصى به شک خود اعتنا نکند.
مسأله 1194 :
کثير الشک اگر در بجا آوردن چيزى از اجزاء نماز شک کند بايد بنا بگذارد که آنرا بجا آورده، مثلا اگر شک کند که رکوع کرده يا نه، بايد بنا بگذارد که رکوع کرده است، و اگر در بجا آوردن چيزى شک کند که نماز را باطل مىکند، مثل اين که شک کند که نماز صبح را دو رکعت خوانده يا سه رکعت بنا را بر صحت مىگذارد.
مسأله 1195 :
کسى که در يک چيز نماز زياد شک مىکند چنانچه در چيزهاى ديگر نماز شک کند، بايد به دستور آن عمل نمايد مثلا کسى که زياد شک مىکند سجده کرده يا نه، اگر در بجا آوردن رکوع شک کند بايد به دستور آن رفتار نمايد، يعنى اگر به سجده نرفته رکوع را بجا آورد و اگر بسجده رفته اعتنا نکند.
مسأله 1196 :
کسى که در نماز مخصوصى مثلا در نماز ظهر زياد شک مىکند، اگر در نماز ديگر مثلا در نماز عصر شک کند، بايد به دستور شک رفتار نمايد.
مسأله 1197 :
کسى که فقط وقتى که در جاى مخصوصى نماز مىخواند، زياد شک مىکند. اگر در غير آنجا نماز بخواند و شکى براى او پيش آيد، بايد به دستور شک عمل نمايد.
مسأله 1198 :
اگر انسان شک کند که کثير الشک شده يا نه، بايد به دستور شک عمل نمايد. و کثير الشک تا وقتى يقين نکند که به حال معمولى مردم برگشته بايد به شک خود اعتنا نکند.
مسأله 1199 :
کسى که زياد شک مىکند، اگر شک کند رکنى را بجا آورده يا نه، و اعتنا نکند بعد يادش بيايد که آنرا بجا نياورده، چنانچه مشغول رکن بعد نشده بايد آنرا بجا آورد، واگر مشغول رکن بعد شده نمازش باطل است، مثلا اگر شک کند رکوع کرده يا نه و اعتنا نکند، چنانچه پيش از سجده دوم يادش بيايد که رکوع نکرده است، بايد برگردد و رکوع کند و اگر در سجده دوم يادش بيايد، نمازش باطل است.
مسأله 1200 :
کسى که زياد شک مىکند اگر شک کند چيزى را که رکن نيست بجا آورده يا نه و اعتنا نکند، و بعد يادش بيايد که آنرا بجا نياورده چنانچه از محل بجا آوردن آن نگذشته، بايد آنرا بجا آورد واگر از محل آن گذشته نمازش صحيح است، مثلا اگر شک کند که حمد خوانده يا نه واعتنا نکند چنانچه در قنوت يادش بيايد که حمد نخوانده، بايد بخواند، و اگر در رکوع يادش بيايد، نمازش صحيح است.