وضوی جبیره (آیت الله محمد فاضل لنکرانی (ره))

احکام وضوى جبيره

چيزى که با آن زخم و جاى شکسته را مى بندند و دوايى که روى زخم و مانند آن مى گذارند جبيره ناميده مى شود.

مسأله 326 :

اگر در يکى از جاهاى وضو زخم يا دمل يا شکستگى باشد، چنانچه روى آن باز است و آب براى آن ضرر ندارد، بايد به طور معمول وضو گرفت.

مسأله 327 :

اگر زخم يا دمل يا شکستگى در صورت و دستها است و روى آن باز است و آب ريختن روى آن ضرر دارد، بايد اطراف آن را بشويد و چنانچه کشيدن دست تَر بر آن ضرر ندارد، احتياط آن است که دست تر بر آن بکشد و بعد پارچه پاکى روى آن بگذارد و دست تَر را روى پارچه هم بکشد و اگر اين مقدار هم ضرر دارد يا زخم نجس است و نمى شود آب کشيد، بايد اطراف زخم را به طورى که در وضو گفته شد، از بالا به پايين بشويد و بنابر احتياط واجب در فرض اخير تيمّم هم بنمايد.

مسأله 328 :

اگر زخم يا دمل يا شکستگى در جلوى سر يا روى پاها است و روى آن باز است، چنانچه نتواند آن را مسح کند بايد پارچه پاکى روى آن بگذارد و روى پارچه را با ترى آب وضو که در دست مانده مسح کند، و اگر گذاشتن پارچه ممکن نباشد، مسح لازم نيست ولى بايد بعد از وضو تيمم هم بکند.

مسأله 329 :

اگر روى دمل يا زخم يا شکستگى بسته باشد، چنانچه باز کردن

[63]

آن ممکن است و زحمت و مشقت هم ندارد و آب هم براى آن ضرر ندارد، بايد روى آن را باز کند و وضو بگيرد، چه زخم و مانند آن در صورت و دستها باشد، يا جلوى سر و روى پاها.

مسأله 330 :

اگر زخم يا دمل يا شکستگى در صورت يا دستها باشد و بشود روى آن را باز کرد، چنانچه ريختن آب، روى آن ضرر دارد و کشيدن دست تر ضرر ندارد، واجب است دست تر روى آن بکشد.

مسأله 331 :

اگر نمى شود روى زخم را باز کرد ولى زخم و چيزى که روى آن گذاشته پاک است و رساندن آب به زخم ممکن است و ضرر و زحمت و مشقت ندارد بايد آب را به روى زخم برساند، و اگر زخم يا چيزى که روى آن گذاشته نجس است، چنانچه آب کشيدن آن و رساندن آب به روى زخم بدون زحمت و مشقت ممکن باشد، بايد آن را آب بکشد و موقع وضو آب را به زخم برساند، و در صورتى که آب براى زخم ضرر دارد، يا آن که رساندن آب به روى زخم ممکن نباشد يا زخم نجس است و نمى تواند آن را آب بکشد، زخم را به طورى که در وضو گفته شد بشويد و اگر جبيره پاک است روى آن مسح کند و اگر جبيره نجس است يا نمى شود روى آن را دست تر کشيد مثلاً دوايى است که به دست چسبيده، پارچه پاکى را به طورى که جزء جبيره حساب شود روى آن بگذارد و دست تر روى آن بکشد و اگر اين هم ممکن نيست احتياط واجب آن است که وضو بگيرد و تيمّم هم بکند.

مسأله 332 :

اگر جبيره، تمام صورت يا تمام يکى از دستها را فرا گرفته باشد باز احکام جبيره جارى، و وضوى جبيره اى کافى است، ولى اگر بيشتر اعضاى وضو را گرفته باشد، احکام جبيره جارى نمى باشد و بايد تيمم نمايد.

مسأله 333 :

اگر جبيره تمام اعضاى وضو را گرفته باشد، بايد تيمّم نمايد.

مسأله 334 :

کسى که در کف دست و انگشتها جبيره دارد و در موقع وضو دست تر روى آن کشيده است، مى تواند سر و پا را با همان رطوبت مسح کند يا از جاهاى ديگر وضو رطوبت بگيرد.

مسأله 335 :

اگر جبيره تمام پهناى روى پا را گرفته ولى مقدارى از طرف انگشتان و مقدارى از طرف بالاى پا باز است، بايد جاهايى که باز است روى پا را، و جايى که جبيره است روى جبيره را مسح کند.

مسأله 336 :

اگر در صورت يا دستها چند جبيره باشد، بايد بين آنها را بشويد

[64]

و اگر جبيره ها در سر يا روى پاها باشد، بايد بين آنها را مسح کند و در جاهايى که جبيره است بايد به دستور جبيره عمل نمايد.

مسأله 337 :

اگر جبيره بيشتر از معمول اطراف زخم را گرفته و برداشتن آن ممکن نيست، بايد به دستور جبيره عمل کند، و بنابر احتياط تيمم هم بنمايد، و اگر برداشتن جبيره ممکن است بايد جبيره را بردارد. و اگر زخم در صورت و دستها است اطراف آن را بشويد و اگر در سر يا روى پاها است اطراف آن را مسح کند و براى جاى زخم به دستور جبيره عمل نمايد.

مسأله 338 :

اگر در جاى وضو زخم و جراحت و شکستگى نيست، ولى به جهت ديگرى آب براى همه دست و صورت ضرر دارد، بايد تيمم کند و بنابر احتياط واجب اگر براى مقدارى از دست و صورت ضرر دارد بايد اطراف آن را بشويد و تيمم هم بنمايد.

مسأله 339 :

اگر جايى از اعضاى وضو را رگ زده است و نمى تواند آن را آب بکشد يا آب براى آن ضرر دارد اگر روى آن بسته است، بايد به دستور جبيره عمل کند، و اگر باز است بعد از شستن اطراف آن بنابر احتياط واجب پارچه اى روى آن قرار داده و دست تر بر روى آن بکشد.

مسأله 340 :

اگر در جاى وضو يا غسل چيزى چسبيده است که برداشتن آن ممکن نيست، يا به قدرى مشقت دارد که نمى شود تحمل کرد، بايد به دستور جبيره عمل کند.

مسأله 341 :

غسل جبيره اى مثل وضوى جبيره اى است، ولى بنابر احتياط واجب بايد آن را تربيتى به جا آورند نه ارتماسى.

مسأله 342 :

کسى که وظيفه او تيمّم است، اگر در بعضى از جاهاى تيمم او زخم يا دمل يا شکستگى باشد بايد به دستور وضوى جبيره اى، تيمم جبيره اى نمايد.

مسأله 343 :

کسى که بايد با وضو يا غسل جبيره اى نماز بخواند، چنانچه بداند که تا آخر وقت عذر او برطرف نمى شود، مى تواند در اول وقت نماز بخواند، ولى اگر اميد دارد که تا آخر وقت عذر او برطرف شود احتياط واجب آن است که صبر کند و اگر عذر او برطرف نشد در آخر وقت نماز را با وضو يا غسل جبيره اى به جا آورد.

مسأله 344 :

اگر انسان براى مرضى که در چشم اوست موى چشم خود را بچسباند، بايد وضو و غسل را جبيره اى انجام دهد.

[65]

مسأله 345 :

کسى که نمى داند بايد تيمم کند يا وضوى جبيره اى بگيرد، بنابر احتياط واجب بايد هردو را به جا آورد.

مسأله 346 :

نمازهايى را که انسان با وضوى جبيره اى خوانده صحيح است و بعد از آن که عذرش برطرف شد، براى نمازهاى بعد هم نبايد وضو بگيرد، ولى اگر براى آن که نمى دانسته تکليفش جبيره است يا تيمم، هردو را انجام داده باشد بايد براى نمازهاى بعد وضو بگيرد.