نیت (آیت الله حسین وحید خراسانی)

نيت

مسأله 1558 :

لازم نيست انسان نيت روزه را از قلب خود بگذراند ، يا مثلا بگويد فردا روزه مى گيرم ، بلکه همين قدر که بنا داشته باشد به قصد قربت و با اخلاص از اذان صبح تا مغرب کارى که روزه را باطل مى کند انجام ندهد کافيست ، و براى آن که يقين کند تمام اين مدت را روزه بوده ، بايد مقدارى پيش از اذان صبح و مقدارى هم بعد از مغرب از انجام کارى که روزه را باطل مى کند خوددارى نمايد .

مسأله 1559 :

انسان مى تواند در هر شب از ماه رمضان براى روزه ء فرداى آن نيت کند ، و همچنين مى تواند شب اول ماه نيت روزه ء همهء ماه را بنمايد و تجديد نيت هر شب لازم نيست و بقاى همان نيت کفايت مى کند .

مسأله 1560 :

وقت نيت روزه ء ماه رمضان در شب اول ، از اول شب است تا اذان صبح ، و در غير شب اول مى شود قبل از اول شب هم نيت کرد ، مثلا عصر روز قبل نيت داشته باشد که فردا را روزه بگيرد قربة الى الله ، و بر اين نيت باقى باشد اگر چه تا بعد از اذان صبح خوابش ببرد .

مسأله 1561 :

وقت نيت روزه ء مستحبى ، از اول شب است تا موقعى که به اندازه ء نيت کردن به استتار قرص وقت مانده باشد ، که اگر تا اين وقت کارى که روزه را باطل مى کند انجام نداده باشد و نيت روزه ء مستحبى کند ، روزه ء او صحيح است ، و اگر از استتار قرص بگذرد صحت روزه محل اشکال است .

مسأله 1562 :

کسى که پيش از اذان صبح بدون نيت روزه خوابيده است ، اگر پيش از ظهر بيدار شود و نيت روزه کند چنانچه روزه ء واجبى باشد که وقت آن معين است - چه روزه ء ماه رمضان و چه غير آن مثل اين که نذر کرده باشد روز معينى را روزه بگيرد - صحت روزه اش محل اشکال است ، و اگر روزه ء واجبى باشد که وقت معين ندارد ، صحيح است ، و در صورتى که بعد از ظهر بيدار شود ، نمى تواند نيت روزه ء واجب کند ، هر چند غير معين باشد ، ولى در قضاى روزه ء ماه رمضان عدم جواز بعد از ظهر تا عصر بنابر احتياط است .

مسأله 1563 :

اگر بخواهد غير از روزه ء ماه رمضان روزه ء ديگرى بگيرد ، بايد آن را معين بنمايد ، مثلا نيت کند که روزه ء قضا يا روزه ء نذر يا کفاره مى گيرم ، ولى در ماه رمضان لازم نيست نيت کند که روزه ء ماه رمضان مى گيرم ، بلکه اگر نداند ماه رمضان است يا فراموش نمايد و روزه ء ديگرى را نيت کند ، روزه ء ماه رمضان حساب مى شود .

مسأله 1564 :

اگر بداند ماه رمضان است و عمدا نيت روزه ء غير ماه رمضان کند ، روزه ء ماه رمضان حساب نمى شود ، و همچنين - بنابر احتياط واجب - روزه اى که قصد کرده نيز حساب نمى شود .

مسأله 1565 :

اگر مثلا به نيت روز اول ماه روزه بگيرد ، بعد بفهمد دوم يا سوم بوده روزه ء او صحيح است .

مسأله 1566 :

اگر پيش از اذان صبح نيت کند و بى هوش شود و در بين روز به هوش آيد ، بنابر احتياط واجب بايد روزه ء آن روز را تمام نمايد و قضاى آن را نيز به جا آورد .

مسأله 1567 :

اگر پيش از اذان صبح نيت کند و مست شود و در بين روز به هوش آيد ، احتياط واجب آن است که روزه ء آن روز را تمام کند و قضاى آن را هم به جا آورد .

مسأله 1568 :

اگر پيش از اذان صبح نيت کند و بخوابد و بعد از مغرب بيدار شود ، روزه اش صحيح است .

مسأله 1569 :

اگر نداند يا فراموش کند که ماه رمضان است و پيش از ظهر ملتفت شود ، چنانچه کارى که روزه را باطل مى کند انجام داده باشد يا بعد از ظهر ملتفت شود که ماه رمضان است ، روزه ء او باطل مى باشد ، ولى بايد تا مغرب کارى که روزه را باطل مى کند انجام ندهد ، و بعد از ماه رمضان هم آن روزه را قضا نمايد ، و همچنين است - بنابر احتياط واجب - اگر پيش از ظهر ملتفت شود و کارى که روزه را باطل مى کند انجام نداده باشد .

مسأله 1570 :

اگر بچه پيش از اذان صبح ماه رمضان بالغ شود ، بايد روزه بگيرد ، و اگر بعد از اذان بالغ شود ، روزه ء آن روز بر او واجب نيست ، هر چند احتياط مستحب اين است که اگر پيش از ظهر بالغ شود و نيت روزه کرده باشد ، روزه ء آن روز را تمام کند ، و اگر نيت هم نکرده باشد و چيزى از مبطلات روزه را انجام نداده باشد ، نيت کند و روزه بگيرد .

مسأله 1571 :

کسى که براى به جا آوردن روزه ء ميتى اجير شده ، اگر روزه ء مستحبى بگيرد اشکال ندارد ، ولى کسى که روزه ء قضاى ماه رمضان دارد نمى تواند روزه ء مستحبى بگيرد ، و همچنين - بنابر احتياط واجب - اگر روزه ء واجب ديگرى داشته باشد ، و چنانچه فراموش کند و روزه ء مستحب بگيرد ، در صورتى که پيش از ظهر يادش بيايد روزه ء مستحبى او باطل است و مى تواند نيت خود را به روزه ء واجب غير معين برگرداند ، ولى به روزه ء واجب معين محل اشکال است ، و اگر بعد از ظهر ملتفت شود نمى تواند نيت خود را به روزه ء واجب برگرداند هر چند غير معين باشد ، و اين حکم در قضاى روزه ء ماه رمضان بعد از زوال تا عصر بنابر احتياط است ، و اگر بعد از مغرب يادش بيايد ، روزه اش صحيح است .

مسأله 1572 :

اگر غير از روزه ء ماه رمضان روزه ء معين ديگرى بر انسان واجب باشد - مثلا نذر کرده باشد که روز معينى را روزه بگيرد - چنانچه عمدا تا اذان صبح نيت نکند ، روزه اش باطل است ، و همچنين است بنابر احتياط اگر نداند که روزه ء آن روز بر او واجب است يا فراموش کند هر چند پيش از ظهر يادش بيايد ، و کارى که روزه را باطل مى کند انجام نداده باشد .

مسأله 1573 :

اگر براى روزه ء واجب غير معينى - مثل روزه ء کفاره - عمدا تا نزديک ظهر نيت نکند ، اشکال ندارد ، بلکه اگر پيش از نيت تصميم داشته باشد که روزه نگيرد يا ترديد داشته باشد که بگيرد يا نه ، چنانچه کارى که روزه را باطل مى کند انجام نداده باشد و پيش از ظهر نيت کند ، روزه ء او صحيح است .

مسأله 1574 :

اگر در ماه رمضان پيش از ظهر کافر مسلمان شود هر چند از اذان صبح تا آن وقت کارى که روزه را باطل مى کند انجام نداده باشد ، روزه ء او صحيح نيست .

مسأله 1575 :

اگر در وسط روز ماه رمضان پيش از ظهر يا بعد از آن مريض خوب شود ، روزه ء آن روز بر او واجب نيست هر چند تا آن وقت کارى که روزه را باطل مى کند انجام نداده باشد . مسأله 1576 - روزى را که انسان شک دارد آخر شعبان است يا اول ماه رمضان ، واجب نيست روزه بگيرد ، و اگر بخواهد روزه بگيرد نمى تواند نيت روزه ء ماه رمضان کند ، و يا نيت کند که اگر ماه رمضان است روزه ء ماه رمضان ، و اگر ماه رمضان نيست روزه ء قضا يا مانند آن باشد ، بلکه بايد نيت روزه ء واجب ديگرى مانند قضا و يا روزه ء مستحبى بنمايد ، و چنانچه بعد معلوم شود ماه رمضان بوده از ماه رمضان حساب مى شود ، و اگر قصد کند آن چه را که به آن مأمور است انجام دهد و بعد معلوم شود ماه رمضان بوده کفايت مى کند .

مسأله 1577 :

اگر روزى را که شک دارد آخر شعبان است يا اول ماه رمضان ، به نيت روزه ء قضا و مانند آن يا روزه ء مستحبى روزه بگيرد و در بين روز بفهمد که ماه رمضان است ، بايد نيت روزه ء ماه رمضان کند .

مسأله 1578 :

اگر در روزه ء واجب معينى مثل روزه ء ماه رمضان ، از نيت امساک براى خدا برگردد ، يا مردد شود که برگردد ، و يا اين که قصد کند مفطرى از مفطرات را انجام دهد ، يا مردد شود در انجام مفطر ، روزه اش باطل مى شود ، اگر چه از قصدى که کرده توبه نمايد و به نيت روزه برگردد و کارى هم که روزه را باطل مى کند انجام ندهد .

مسأله 1579 :

آنچه در مسألهء قبل گذشت که روزه ء واجب معين را باطل مى کند ، در روزه ء واجبى که وقت آن معين نباشد - مانند روزه ء کفاره يا نذر غير معين - مبطل نيست ، و چنانچه پيش از ظهر دوباره به نيت خود برگردد ، روزه ء او صحيح است .