قيام (ايستادن)
مساله 958 :
قيام در موقع گفتن تکبيرة الاحرام و قيام پيش از رکوع که آن را قيام متصل به رکوع مى‌گويند رکن است. ولى قيام در موقع خواندن حمد و سوره و قيام بعد از رکوع، رکن نيست و اگر کسى آن را از روى فراموشى ترک کند، نمازش صحيح است.
مساله 959 :
واجب است پيش از گفتن تکبير و بعد از آن مقدارى بايستد تا يقين کند که‌در حال ايستادن تکبير گفته است.
مساله 960 :
اگر رکوع را فراموش کند و بعد از حمد و سوره بنشيند و يادش بيايد که رکوع نکرده، بايد بايستد و به رکوع رود. و اگر بدون اين که بايستد به حال خميدگى به رکوع برگردد، چون قيام متصل به رکوع را بجا نياورده، نماز او باطل است.
مساله 961 :
موقعى که ايستاده است بايد بدن را حرکت ندهد و به طرفى خم نشود وبه جايى تکيه نکند. ولى اگر از روى ناچارى باشد، يا در حال خم شدن براى رکوع پاها را حرکت دهد، اشکال ندارد.
مساله 962 :
اگر موقعى که ايستاده از روى فراموشى بدن را حرکت دهد يا به طرفى خم شود يا به جايى تکيه کند اشکال ندارد. ولى در قيام موقع گفتن تکبيرة الاحرام و قيام متصل به رکوع اگر از روى فراموشى هم باشد، بنابر احتياط واجب بايد نماز را تمام کند و دوباره بخواند.
مساله 963 :
بايد در موقع ايستادن هر دو پا روى زمين باشد. ولى لازم نيست‌سنگينى بدن روى هر دو پا باشد، و اگر روى يک پا هم باشد اشکال ندارد.
مساله 964 :
کسى که مى‌تواند درست بايستد، اگر پاها را خيلى گشاد بگذارد که به حال ايستادن معمولى نباشد، نمازش باطل است.
مساله 965 :
موقعى که انسان در نماز مى‌خواهد کمى جلو يا عقب رود يا کمى بدن را به طرف است‌يا چپ حرکت دهد، بايد چيزى نگويد، ولى "بحول الله و قوته اقوم و اقعد" را بايد در حال برخاستن بگويد، و در موقع گفتن ذکرهاى واجب هم بدن بايد بى‌حرکت باشد. بلکه احتياط واجب آن است که در موقع گفتن ذکرهاى مستحبى نماز، بايد بدنش آرام باشد.
مساله 966 :
اگر در حال حرکت بدن ذکر بگويد، مثلا موقع رفتن به رکوع يا رفتن به سجده تکبير بگويد، چنانچه آن را به قصد ذکرى که در نماز دستور داده‌اند بگويد، بايد احتياطا نماز را دوباره بخواند. و اگر به اين قصد نگويد بلکه بخواهد ذکرى گفته باشد، نماز صحيح است.
مساله 967 :
حرکت دادن دست و انگشتان در موقع خواندن حمد اشکال ندارد، اگر چه احتياط مستحب آن است که آنها را هم حرکت ندهد.
مساله 968 :
اگر موقع خواندن حمد و سوره يا خواندن تسبيحات بى‌اختيار به قدرى حرکت کند که از حال آرام بودن بدن خارج شود، احتياط واجب آن است که بعد از آرام گرفتن بدن، آنچه را در حال حرکت‌خوانده دوباره بخواند.
مساله 969 :
اگر در بين نماز از ايستادن عاجز شود بايد بنشيند، و اگر از نشستن هم عاجز شود بايد بخوابد، ولى تا بدنش آرام نگرفته بايد چيزى نخواند.
مساله 970 :
تا انسان مى‌تواند ايستاده نماز بخواند، نبايد بنشيند. مثلا کسى که در موقع ايستادن بدنش حرکت مى‌کند يا مجبور است به چيزى تکيه دهد يا بدنش را کج کند يا خم شود يا پاها را بيشتر از معمول گشاد بگذارد، بايد به هر طور که مى‌تواند ايستاده نماز بخواند. ولى اگر به هيچ قسم حتى مثل حال رکوع هم نتواند بايستد، بايد راست بنشيند و نشسته نماز بخواند.
مساله 971 :
تا انسان مى‌تواند بنشيند، نبايد خوابيده نماز بخواند. و اگر نتواند راست بنشيند بايد هر طور که مى‌تواند بنشيند، و اگر به هيچ قسم نمى‌تواند بنشيند بايد به طورى که در احکام قبله گفته شد به پهلوى راست بخوابد، و اگر نمى‌تواند به پهلوى چپ، و اگر آن هم ممکن نيست به پشت بخوابد به طورى که کف پاهاى او رو به قبله باشد.
مساله 972 :
کسى که نشسته نماز مى‌خواند، اگر بعد از خواندن حمد و سوره بتواند بايستد و رکوع را ايستاده بجا آورد، بايد بايستد و از حال ايستاده به رکوع رود. و اگرنتواند، بايد رکوع را هم نشسته بجا آورد.
مساله 973 :
کسى که خوابيده نماز مى‌خواند، اگر در بين نماز بتواند بنشيند، بايد مقدارى را که مى‌تواند نشسته بخواند. و نيز اگر مى‌تواند بايستد، بايد مقدارى را که مى‌تواند ايستاده بخواند، ولى تا بدنش آرام نگرفته بايد چيزى نخواند.
مساله 974 :
کسى که نشسته نماز مى‌خواند، اگر در بين نماز بتواند بايستد بايد مقدارى را که مى‌تواند ايستاده بخواند، ولى تا بدنش آرام نگرفته بايد چيزى نخواند.
مساله 975 :
کسى که مى‌تواند بايستد، اگر بترسد که به واسطه ايستادن مريض شود يا ضررى به او برسد، مى‌تواند نشسته نماز بخواند. و اگر از نشستن هم بترسد، مى‌تواند خوابيده نماز بخواند.
مساله 976 :
اگر انسان احتمال بدهد که تا آخر وقت بتواند ايستاده نماز بخواند، مى‌تواند اول وقت نماز بخواند، اگر چه احتياط آن است که نماز را تاخير بيندازد.
مساله 977 :
مستحب است در حال ايستادن بدن را راست نگهدارد، شانه‌ها را پايين بيندازد، دستها را روى رانها بگذارد، انگشتها را به هم بچسباند، جاى سجده را نگاه کند، سنگينى بدن را به طور مساوى روى دو پا بيندازد، با خضوع و خشوع باشد، پاها را پس و پيش نگذارد، اگر مرد است پاها را از سه انگشت باز تا يک وجب فاصله دهد، و اگر زن است پاها را به هم بچسباند.