وقت نافله های یومیه (آیت الله میرزا جواد تبریزی (ره))

وقت نافله هاى يوميه

مسأله 776 :

نافله نماز ظهر پيش از نماز ظهر خوانده مى شود و وقت فضيلت آن از اول ظهر است تا موقعى که آن مقدار از سايه شاخص که بعد از ظهر پيدا مى شود, به اندازه دو هفتم آن شود, مثلا اگـر درازاى شـاخـص هفت وجب باشد, هر وقت مقدار سايه اى که بعد از ظهر پيدامى شود به دو وجب رسيد, آخر وقت نافله ظهر است .

مسأله 777 :

نافله عصر پيش از نماز عصر خوانده مى شود و وقت فضيلت آن تا موقعى است که آن مقدار از سايه شاخص که بعد از ظهرپيدا مى شود, به چهار هفتم آن برسد, و چنانچه بخواهد نافله ظهر يا نافله عصر را بعد از وقت آنها بخواند, بايد نافله ظهر را بعد از نماز ظهر ونافله عصر را بعد از نماز عصر بخواند, و بنابر احتياط واجب , نيت اداء و قضا نکند.

مسأله 778 :

وقت فضيلت نافله مغرب بعد از تمام شدن نماز مغرب است تا وقتى که سرخى طرف مغرب که بعد از غروب کردن آفتاب درآسمان پيدا مى شود از بين برود.

مسأله 779 :

وقت نافله عشا بعد از تمام شدن نماز عشا تا نصف شب است , و بهتر است بعد از نماز عشا بلا فاصله خوانده شود.

مسأله 780 :

نافله صبح پيش از نماز صبح خوانده مى شود و وقت فضيلت آن بعد از فجر اول است تا وقتى که سرخى طرف مشرق پيداشود.

و نشانه فجر اول در وقت نماز صبح گفته شد.

و ممکن است نافله صبح را بعد از نافله شب بلا فاصله بخوانند.

مسأله 781 :

وقت نافله شب از نصف شب است تا اذان صبح , و بهتر است نزديک اذان صبح خوانده شود.

مسأله 782 :

مسافر و کسى که براى او سخت است نافله شب را بعد از نصف شب بخواند, مى تواند آن را در اول شب بجا آورد.