وقت نافله های یومیه (آیت الله لطف الله صافی گلپایگانی)

وقت نافله هاى يوميه

مسأله 776 :

نافله نماز ظهر پيش از نماز ظهر خوانده مى شود و وقت فضيلت آن از اول ظهر است تا موقعى که آن مقدار از سايه شاخص که بعد از ظهر پيدا مى شودبه اندازه دو هفتم شاخص شود, مـثـلا اگـر درازى شـاخص هفت وجب باشد.

هروقت مقدار سايه آن به دو وجب رسيد, آخر وقت فضيلت نافله ظهر است وتا آخروقت فريضه هر گاه پيش از نماز عصر به قصد ادا بجا آورد صحيح است و همچنين وقت ادا نافله عصر تا وقت ادا فريضه عصر است .

مسأله 777 :

نافله عصر پيش از نماز عصر خوانده مى شود و وقت فضيلت آن تاموقعى است که سايه شاخص به چهار هفتم آن برسد وچنانچه بخواهد نافله ظهر رابعد از نماز ظهر يا نافله عصر را بعد از نماز عصر بخواند بنا بر احتياط واجب نيت اداو قضا نکند و به قصد ما فى الذمه بجا آورد.

مسأله 778 :

وقت نافله مغرب بعد از تمام شدن نماز مغرب است تا وقتى که سرخى طرف مغرب کـه بعد از غروب کردن آفتاب در آسمان پيدا مى شود از بين برود اگرچه بعيد نيست امتداد وقت نافله مغرب به امتداد وقت آن فريضه باشد.

مسأله 779 :

وقت نافله عشا بعد از تمام شدن نماز عشا تا نصف شب است وبهتر است بعد از نماز عشا بلا فاصله خوانده شود.

مسأله 780 :

نافله صبح پيش از نماز صبح خوانده مى شود و وقت آن بعد از فجراول است تا وقتى کـه سـرخـى طرف مشرق پيدا شود, و نشانه فجر اول در وقت نمازصبح گفته شد.

وممکن است نافله صبح را بعد از نافله شب بلا فاصله خواند.

مسأله 781 :

وقت نافله شب از نصف شب است تا اذان صبح و بهتر است نزديک اذان صبح خوانده شود.

مسأله 782 :

مسافر و کسى که براى او سخت است , نافله شب را بعد از نصف شب بخواند, مى تواند آن را در اول شب بجا آورد.