4 - دروغ بستن به خدا و پيغمبر:
مسأله 1605 :
اگر روزه دار به گفتن يا به نوشتن يا به اشاره و مانند اينها به خدا و پيغمبران و جـانـشـيـنـان پيغمبران عمدا نسبتى را بدهد که دروغ است - اگرچه فورا بگويد دروغ گفتم يا تـوبـه کـنـد - روزه او بـاطـل اسـت , و احـتـيـاط واجـب آن است که به حضرت زهرا (س ) هم به دروغ نسبتى ندهد.
مسأله 1606 :
اگر بخواهد خبرى را که نمى داند راست است يا دروغ نقل کند, بنابر احتياط واجب بايد از کسى که آن خبر را گفته , يا از کتابى که آن خبر در آن نوشته شده نقل نمايد.
مسأله 1607 :
اگر چيزى را به اعتقاد اينکه راست است از قول خدا يا پيغمبر نقل کند و بعد بفهمد دروغ بوده , روزه اش باطل نمى شود.
مسأله 1608 :
اگـر چيزى را که مى داند دروغ است , به خدا و پيغمبر نسبت دهد و بعدا بفهمد آنچه را که گفته راست بوده , بايد روزه را تمام کند و قضاى آن را هم بجا آورد.
مسأله 1609 :
اگر دروغى را که ديگرى ساخته عمدا به خدا وپيغمبر وجانشينان پيغمبر نسبت دهد روزه اش باطل مى شود, ولى اگر از قول کسى که آن دروغ را ساخته نقل کند اشکال ندارد.
مسأله 1610 :
اگر از روزه دار بپرسند که آيا پيغمبر (ص ) چنين مطلبى فرموده اند و او جائى که در جـواب بايد بگويد نه , عمدا بگويد بلى , ياجائى که بايد بگويد بلى عمدا بگويد نه , روزه اش باطل مى شود.
مسأله 1611 :
اگر از قول خدا يا پيغمبر حرف راستى را بگويد بعد بگويد دروغ گفتم , يا در شب به دروغ بـه آنـان نـسبتى بدهد و فرداى آن که روزه مى باشد بگويد آنچه ديشب گفتم راست است , روزه اش باطل مى شود.